பார்வை (பகுதி-29)

                              அத்தியாயம்--29

ஆர்ய கெளடர் ரோடில் ஏகப்பட்ட நெரிசல்.  விஜியுடன் சேர்ந்து வெளியே எங்கானும் போகவேண்டியிருந்தாலும் இருக்கலாம் என்று முன்னேற்பாடாக தன் காரை எடுத்து வந்திருந்தான் லஷ்மணன்.  நெரிசலில் நீந்திக் கடக்க அது கொஞ்சம் அசெளகரியமாக தான் இருந்தது.

லேண்ட் மார்க்காக அயோத்தியா மண்டபம் என்று விஜி சொன்னதும் நினைவிருந்தது.   மாம்பலம் அயோத்தியா மண்டபம் லஷ்மணனுக்கு பழக்கப்பட்ட இடம் தான்.  ஸ்ரீராம நவமி பொழுது இந்த மண்டபத்தில் தினமும் நடக்கும் சங்கீதக் கச்சேரிகளுக்கு வரவில்லையென்றால் அவன் மண்டை வெடித்து விடும்.  மண்டபம் நெருங்க நெருங்க, அதன் பக்கத்துத் தெருவாகவே விஜி சொன்ன தெரு இருந்தது ரொம்பவும் செளகரியமாகப் போய்விட்டது.  அந்த இடத்தில் திடீரென்று ஏற்பட்ட டிராஃபிக் ஜாமை ஒருவாறு சமாளித்து தெருவிற்குள் நுழைந்த பொழுது அஸ்வமேத யாக குதிரையின் மீது ஏறி சவாரி செய்ததே போன்ற வெற்றிக் களிப்பு தான் அவனுக்கு ஏற்பட்டது. 

தெருவில் நுழைந்தவுடன் ஊர்மிளாவிடம் கையில் கொண்டு வந்திருந்த சீட்டில் குறித்திருந்த வீட்டு இலக்கத்தைப் பார்க்கச் சொன்னான் லஷ்மணன்.  அவள் தன் ஹேண்ட் பாக்கில் குடைந்து பார்த்து 89Z என்றாள்.  தாண்டிச் சென்ற ஒரு வீட்டின் காம்பவுண்ட் ஹாலில் பதித்திருந்த எண்ணைப் பார்த்த பொழுது ஒரு புதுப் பிரச்சனை ஏற்பட்டது.  ஒவ்வொரு வீட்டு காம்பெளண்ட் சுவரிலும் பழைய எண் என்று ஒன்றைப் போட்டு அதற்குக் கீழே புதிய எண்ணையும் எழுதியிருந்தார்கள்.  விஜி கொடுத்திருந்தது, பழைய எண்ணா இல்லை புது எண்ணா என்று தெரியவில்லை. 

"புது எண்ணாத் தான் இருக்கும்.  இப்போத்தான் 69 வருகிறது.  இன்னும் இருபது எண்கள் தாண்டிப் போகவேண்டும்" என்றாள் ஊர்மிளா.

"போனாப் போச்சு.."என்று சொல்லிக்கொண்டே குறுக்கே திடீரென்று பந்துடன் பாய்ந்த சிறுவனைத் தவிர்த்து வண்டியை செலுத்தினான் லஷ்மணன்.  எண்கள் ஏறுவரிசையில் தான் செல்கிறதா என்பதை உன்னிப்பாகக் கவனித்துக் கொண்டு வந்த ஊர்மிளாவுக்கு ஒன்று புரிந்தது.  

திடீர் என்று கிளம்பிய ஞானோதயத்தில் "ஏங்க.. எண்கள் இரண்டிரண்டாகக் கூடி வருதுங்க.." என்றாள்.

"ஒன்றுமில்லை.. இந்த வீட்டுக்கு அடுத்த எண் எதிர் வீட்டுக்கு.  அதற்கடுத்த எண் இந்த வீட்டின் அடுத்த வீட்டிற்கு.  அப்படிப் பார்த்துக் கொண்டே வா.  பாண்டிச்சேரியில் இந்த மாதிரி கதவிலக்கம் கொடுக்கிற பழக்கமுண்டு" என்றான் லஷ்மணன்.

அவன் சொல்லி வாய் மூடுவதற்குள் 88-ம் எண் வந்து விட்டது.  அதோடு அந்த தெரு முடிந்து விட்டது.   ஊர்மிளா எதிர்வீட்டு இலக்கத்தைப் பார்த்து, "அதோ, அந்த வீட்டில் 87 போட்டிருக்கு" என்றாள்.

"அது 87.  இது 88.  சரிதான்.  அப்போ இதற்கு அடுத்தது தான் 89 வரவேண்டும்.  ஆக இந்த தெரு இடைவெளி தாண்டி எதிர்த்த வீடு.." என்று சொல்லி லஷ்மணன் காரை நகர்த்தினான்.

ஊர்மிளா கையிலிருந்த அந்தத் துண்டுக் காகிதத்தைப் பார்த்து விட்டு"89-க்கு பக்கத்தில் ஒரு Z வேறே இருக்கிறதே! அது என்னன்னு தெரியலேயே?"என்று ஒரு புது சந்தேகத்தைக் கிளப்பினாள்.

"முதல்லே எண்பத்தொம்பதைக் கண்டுபிடிக்கலாம்.  அதுக்கப்புறம் அந்த Z- பத்திப் பாத்துக்கலாம்."

தெருவின் நடுவாந்திரத்தில் இடைவெளி விட்டு குறுக்குத் தெருவாக இன்னொரு தெரு போயிற்றே தவிர, இடைவெளியைத் தாண்டி தொடர்ந்த தெருவில் 88-த் தாண்டி கதவிலக்கம் தொடர்ந்தது நம்பிக்கையைக் கொடுத்தது.   ஆனால், அவர்கள் துரதிர்ஷ்டம் எதிர்த்தாற்பலே இருந்த வீட்டுக்கு 89-A என்று இலக்கமிட்டிருந்தது.

அதைப் பார்த்த முகச்சுளிப்பில், "போச்சுடா.."என்று தொய்ந்து போன லஷ்மணன் ஓரு ஓரத்தில் காரை நிறுத்திவிட்டு இறங்கினான்.

"இனிமேலே A -யிலேந்து Z வரைப் போய் அதைத்தாண்டித் தான் 90 ஆரம்பிச்சிலாலும் ஆரம்பிக்கும்.  யாரையாவது கேக்கலாமா?" என்று ஊர்மிளா சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள்.

பத்து தப்படி தாண்டி நான்கு சக்கர சைக்கிள் வண்டியில் தென்பட்ட இஸ்திரிகாரர் தான் இந்த மாதிரியான டவுட்டுகளின் தீர்வுக்கு சரியான நபராக லஷ்மணனின் கண்களுக்குத் தென்பட்டார்.   அவரிடம் போனான். லஷ்மணன் கேட்டதைக் காதில் வாங்கிக் கொள்ளவே இல்லை அவர்.  ஊர்மிளாவும் என்ன நடக்கிறது என்று பார்க்க அருகில் வந்த பொழுது ஏற்பட்ட சலனத்தில் அவர் கவனம் அவர்கள் பக்கம் திரும்பியது.

'என்ன வேணும்' என்று இப்பொழுது தான் பார்த்துக் கேட்கிற மாதிரி நிமிர்ந்தவரிடம் விஷயத்தைச் சொன்னான்.

"அதோ.." என்று 89-A வீட்டையே இஸ்திரிகாரரும் காட்ட,

"அது 89-A-ன்னா.." என்றான் லஷ்மணன்.

"அதான்.  அங்கணயே சந்து மாதிரி தெரியும்.  உள்ளாற போங்க..  கட்ஸி வீடு" என்றார்.

நம்பியும் நம்பாமலும் இருவரும் மறுபடியும் 89-A-க்குப் போனார்கள். சாத்தியிருந்த ஒற்றை கிரில் கதவைத் திறந்ததும் தான் இஸ்திரிகாரர் சொன்ன சந்து தென்பட்டது.   உள்ளே பார்த்தால் நீண்ட சந்தின் பக்கவாட்டில் ஒரு ஸ்டோர் போல வரிசையாக வீடுகள் நீண்டு கிடந்தன...  இங்கு தான் 'A' யிலிருந்து 'Z' வரை அத்தனை வீடுகளும் இறைந்து கிடக்கின்றனவா! வெளியிலிருந்து பார்க்கையில் தெரிந்ததற்கு நம்ப முடியாமல் தான் இருந்தது.  முதல் வீட்டுக்காரரின் வீட்டு இலக்கமான 89A மட்டும் ரோடிலிருந்து பார்க்கையில் பளிச்சென்று தெரிந்து எல்லாவற்றையும் மறைத்திருக்கிறது!

வெளியே வந்த லஷ்மணன் காரை ஓரமாகப் பார்க் பண்ணி பூட்டி விட்டு வந்தான்.  'A'--யிலிருந்து வரிசையாகப் பார்த்துக் கொண்டு வருகையில் ஓரிரண்டு ஆங்கில எழுத்துக்கள் தவிர்க்கப் பட்டிருந்தது தெரிந்தது. ஏதாவது வாஸ்து மாதிரி சமாச்சாரங்கள் காரணமாக இருக்கலாம்.

முன்னால் சென்று கொண்டிருந்த ஊர்மிளா, 'Z' வந்ததும் பிரேக் போட்ட மாதிரி நின்றாள்.  திரும்பிப் பார்த்தால் பின்னால் யாருடனோ லஷ்மணன் பேசிக் கொண்டு தேங்கி விட்டது தெரிந்தது.  கணவனும் வரட்டும் என்கிற நினைப்பில் ஊர்மிளா தயங்கி நிற்கையில் அந்த வீட்டுக் கதவு திறக்கப் பட்டது.

வெளியே வந்த பெண் லட்சணமாக இருந்தாள்.  ஊர்மிளாவை அவள் பார்த்ததும், "யாரைப் பாக்கணும்?" என்று கேட்டாள்.  கேட்ட குரல் ரொம்பவும் மிருதுவாகப் பட்டது ஊர்மிளாவுக்கு.

"இங்கே விஜின்னு.." என்று அவள் இழுக்கையிலேயே, "வெளியேயே ஏன் நிற்கிறீர்கள்? உள்ளே வாருங்கள்.." என்று புன்முறுவலுடன் அவள் அழைத்த பொழுது தயங்கியபடியே லஷ்மணன் வருகிறானா என்று பின்னால் திரும்பிப் பார்த்தாள்.

லஷ்மணன் அந்த இன்னொருவருடன் பேசியபடியே 89-Z நோக்கி வந்து கொண்டிருப்பது தெரிந்தது.


(இன்னும் வரும்)