சில எழுத்தாளர்களும், சில பத்திரிகைகளும்

எழுத்துலகம்  சார்ந்த ஒரு சுவாரஸ்யமான தொடர்:

தமிழின் வார, மாத இதழ்களைப் பற்றி  நன்றாகவே நமக்குத்  தெரியும்.

சில பத்திரிகைகள் சில எழுத்தாளர்களுக்கென்றே அமைந்து விட்ட மாதிரி தோற்றம் கொடுக்கும்.   அவரவருக்கென்று அமைந்து போன பத்திரிகைகளில் அவர்கள் எழுதும் பொழுது அவை தனிக் கவனம் பெற்றவை போலவும்,  பாந்தமாகப் பிரசுரமாகி இருப்பது போலவும் நமக்குத் தோன்றும்.  அதே எழுத்தாளர்கள்  வேறு பத்திரிகைகளில் எழுதும் பொழுது அந்தப் பத்திரிகைக்காரர்கள் என்னதான் கவனம் கொண்டு அழகுபடுத்தி இருந்தாலும் சரி, வாசிக்கும் நமக்கு  அந்த எழுத்தாளருக்கென்று அமைந்த பத்திரிகை  என்று நாம் நினைக்கும் பத்திரிகை அளவுக்கு  சோபிக்காது.   

ஒரு எழுத்தாளர் எந்தப் பத்திரிகையில் எழுதினாலும் சரி,  வாசகர்களுக்கு  அவர் எழுதியதின் சிறப்பு ஒரே மாதிரி இருக்க வேண்டியது, தானே?..  அது தான் இல்லை.  சில எழுத்தாளர்களுக்கும் சில பத்திரிகைகளுக்கும்  அப்படி என்னதான் ராசிப்பொருத்தமோ தெரியவில்லை,  அவர்களுக்கு அமைந்து போன பத்திரிகைகளில் அவர்கள் எழுதும் பொழுது மட்டும் அந்தப் பத்திரிகைக்கு எழுதுவதற்கு அவர் தான் பொருத்தமானவர் மாதிரி ஒரு தோற்றம் கொள்வார்.   எழுத்தாளரின் கதைகளுக்கு அல்லது தொடருக்குப் போடும் சித்திரங்களினாலோ அல்லது முக்கியத்துவம் கொடுத்து பிரசுரிக்கும் முறைகளினாலோ   என்னவோ,  ஒரே எழுத்தாளரின் எழுத்தை  வெவ்வேறு பத்திரிகைகளில் வாசகர் ரசிக்கும் ரசனைகளிலும் மாற்றம் தெரியும்.   எல்லா வாசகர் உணர்வுகளும் ஒரே மாதிரி இருக்காது ஆதலால்  எந்த எந்த எழுத்தாளருக்கு எந்தந்த பத்திரிகை அவருக்காக அமைந்து போன பத்திரிகை என்று நாம் தீர்மானிக்கும்  பட்டியலிலும்  வித்தியாசங்கள் இருக்கலாம்.

கறாராகச் சொல்ல வேண்டுமானால்,  இது சம்பந்தப்பட்ட எழுத்தாளர்களாலேயே  உணர  முடியாத ஒரு வாசக உணர்வு.  
வார, மாத பருவ இதழ்கள் வாசிக்கும் தேர்ந்த வாசகர்களாலேயே உணர முடிந்த ஒரு உணர்வு.

பத்திரிகை எழுத்து என்று வந்து விட்டால்,  பத்திரிகை--எழுத்தாளர் என்று இந்த இரண்டு நிலைகளையும் தவிர்த்து ஓவியர் எனறு ஓர் ஆசாமியும் இருக்கிறார்.   'பொன்னியின் செல்வனி'ல் கல்கி தம் எழுத்தால் கதை மாந்தர்களை வாசிப்பவர் உணர்வில் பதித்து வைத்ததற்கு  உருவம் கொடுத்த மாதிரி  ஓவியர் மணியம்  சித்திரங்கள் இருந்தன.   ஆழ்வார்க்கடியான்,  வந்தியத்தேவன், நந்தினி, பூங்குழலி, வானதி,  குந்தவை,  ஏன் அந்த ரவிதாசன் கூட இப்படித்தான்  இருந்திருப்பார்கள் என்று நாம் நம்பத் துவங்கினோம். அதனால் தான்  கல்கி  இதழிலேயே  பொன்னியின் செல்வன் பிற்காலத்து  மீள் பிரசுரங்களாக பல தடவைகள் பிரசுரமான போது, 
கதை மாந்தர் ஓவியங்களைப் பொறுத்தமட்டில்  ஆரம்பத்து நமது நம்பிக்கையை மாற்றிக் கொள்ள மிகவும் சிரமப்பட்டோம்.   அந்தளவுக்கு 'பொன்னியின் செல்வனைப் பொறுத்த மட்டில் ஓவியரின் பங்களிபபு கல்கியின் எழுத்துக்கு போட்டி போட்டுக் கொண்டு வாசகர்களின் உணர்வுகளுக்கு மிக நெருக்கமான இருந்தது.   

 இந்த ஓவியர் ஆளுகை மீறி  (எந்த ஓவியர் சித்திரம் போட்டாலும் சரி, போடாவிட்டாலும் சரி என்று)  தம் எழுத்தால் மட்டும் வாசிப்பவர் மனசை கவரந்த எழுத்தாளர்கள் இருக்கிறார்கள்.  இந்த லிஸ்டில் குமுதம்  எஸ்.ஏ. பி., லா.ச.ரா., ஜெயகாந்தன், ரா.கி. ரங்கராஜன் போன்றவர்கள் வருவார்கள்.

தமிழின் சில பிரபல எழுத்தாளர்களுக்கென்றே  அமைந்து போன அவர்களுக்கான பத்திரிகைகளைச் சொல்கிறேன்.   இப்பொழுது நான் சொல்ல வரும் விஷயம் உங்களுக்கும் சுலபமாகப் புரியும்.

.

எழுத்தாளர் சாண்டில்யனின் இயற்பெயர்  பாஷ்யம் அய்யங்கார்.

சென்னை தி.நகரில்  சிவா விஷ்ணு கோயிலுக்கு எதிரில் இருக்கும் மஹாலெஷ்மி  தெருவில் இவர் வசித்த பொழுது  நாலைந்து தடவைகள் நேரில் சென்று பேசிப் பழகியிருக்கிறேன்.   

அப்படி ஒரு தடவை அவரைச் சந்தித்த பொழுது இதே விஷயத்தை-- எழுத்தாளருக்கு அமைந்து போகிற பத்திரிகை 
விஷயத்தை-- அவரிடம் பகிர்ந்து கொண்ட பொழுது
“அப்படியா?..” என்று ஆச்சரியத்துடன் கேட்டுக்  கொண்டார்.  வாசகர்களிடம் பந்தா காட்டாமல்  இனிமையாக  பழகுவதில் சாண்டில்யனுக்கு இணை சாண்டில்யன்  தான்.  

இப்படிப்பட்ட சாண்டில்யனுக்கு  அமைந்து போன  பத்திரிகை  ‘குமுதம்’ தான்.  அந்தப் பத்திரிகையில் அவர் சரித்திரத் தொடர் பிரசுரமாகும் பொழுது  அந்தத் தொடரே தனிக் களை கொண்டு பிரமாதமாக இருக்கும்.   சொல்லப் போனால்  குமுத்த்திற்கு எழுதுவதற்கு முன்னால்  அவர் ‘அமுதசுரபி’ பத்திரிகையில்  ஜீவபூமி, 

மலைவாசல்  போன்ற தொடர்களை எழுதியிருக்கிறார்.  இருந்தாலும்  குமுத்த்தில் அவர் கடல்புறா,  யவனராணி போன்ற தொடர்களை எழுதிய  காலம்   மறக்கமுடியாதது.    குமுத்த்தில் அவர் எழுதிய  முதல் சரித்திரத் தொடர்  கன்னிமாடம்.  இந்தக் கதைக்கு ஓவியர் ஸாகர் படம் வரைந்திருந்தார் என்று நினைவு.   இதைத் தவிர மற்ற தொடருக்கெல்லாம்  லதா தான் சாண்டில்யன் கதைகளுக்கு  ஓவியம் வரைந்தார்.   சாண்டியல்யன்  கதா பாத்திரங்களுக்கு உருவம் கொடுத்து நடமாட விட்டவர் லதா.   குமுதம், சாண்டில்யன், ஓவியர்  லதா  இதுவும் அமைந்து போய்விட்ட ஒரு வெற்றிகரமான  கூட்டணி.  ஆனாலும் நான் அழுத்திச் சொல்ல விழைவது என்னவென்றால் வேறொரு பத்திரிகையில் இதே சாண்டியல்யன் சரித்திரக் கதை எழுதி  லதா ஓவியம் வரைந்திருந்தாலும் குமுதத்தில் சாண்டில்யனைப் படித்த மாதிரி இருக்காது என்பது தான்!..  இதற்குக் காரணம் என்னவென்பதை  சாண்டியல்யனின் எழுத்துக்களில் தோய்ந்த  வாசகர்கள் தாம் சொல்ல வேண்டும்.

ஆக,  சாண்டில்யன்  ஒரு குமுத எழுத்தாளர் என்று அழுத்தமாகச் சொல்ல்லாம்.

ஜெயகாந்தனுக்கு  அமைந்து போன பத்திரிகை 'ஆனந்த விகடன்' தான்.

அவ்வளவு கச்சிதமாக அந்தப் பத்திரிகை அவருக்கு  இருந்தது.  ஆனந்த விகடனில் அவர் கதைகளுக்கான சித்திரங்களை வெவ்வேறு சித்திரக்காரரகள்
வரைந்திருந்தாலும்,  அவர் எழுத்து,  சித்திரங்களை வைத்துத் தீர்மானிக்கப்படாமல் அவரை வைத்தே தீர்க்கமாகத் தீர்மானிக்கப்பட்டதால்,  அவருக்கான எழுத்தின் வீச்சு அவர் ஒருவரையே சார்ந்திருந்தது.

எழுத்தாளர் சாவி ஆசிரியாக இருந்த காலத்து ‘தினமணிகதிரில்’  எழுதிய ஜெயகாந்தனின் கதைகளைப்  பற்றியும் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டும்.   தினமணிகதிரில்  எழுதிய பொழுது  ஆனந்த விகடன் ஜெயகாந்தன் இல்லை. வாழ்க்கை அவருக்கு  சமூகம் சார்ந்த பிரச்னைகளில் மாற்றுக்  கருத்துக்களைக் கொடுத்திருந்தது.    அந்தக் கருத்துக்கள்  அவர் கதைகளில் பிரதிபலித்தமையால் தினமணிகதிரில்  எழுதும் பொழுது வேறொரு  ஜெயகாந்தனாவே  அவர் உருக்கொண்டார்.

ஜெயகாந்தனின் அந்தந்த காலத்து சிந்தனைககளுக்கு ஏற்ப அவர் எழுத்தும் மாற்றம்  கொண்டிருக்கிறது.   அவர் கொண்ட மாற்றங்களுக்கு  ஏற்ப அந்தந்த காலத்தில்  ஒரு பத்திரிகையும் அவருக்கு அமைந்தது தான் ஆச்சரியம்.  சரஸ்வதியில் எழுதிய  'போர்வை', 'சாளரம்' போன்ற கதைகளைப் பிற்காலத்து அவராலேயே எழுத முடியாது போனதும் இன்னொரு ஆச்சரியம். 

ஜெயகாந்தனின்  எழுத்து வாழ்க்கையை  சரஸ்வதி காலம்,  தாமரைக் காலம், ஆனந்த விகடன் காலம்,  தினமணிக்கதிர் காலம் என்று   நான்காகப் பிரிக்கலாம்.   இந்த நான்கிலும் திருப்தியுறாமல்  சமூகத்தின் சகலமட்ட பிரச்னைகள் மீதான தன் கருத்துக்களைப் பதிவதற்காகவே  ‘கல்பனா ‘  இதழுக்கும் ‘ஞானரதம்’ இதழுக்கும் அவர்  ஆசிரியராக இருந்த பொழுது அந்தப் பத்திரிகைகளை உபயோகப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்.

எழுத்தாளர் சாவி பத்திரிகைத் துறையில் பழுத்த அனுபவம் பெற்றவர்.  தினமணிக்கதிருக்கு ஆசிரியர் பொறுப்பு ஏற்ற பொழுது,   கதிரின் விற்பனையை 7 லட்சமாக உயர்த்துவேன் என்று சபதம் போட்டு செயலாற்றியவர்.    அந்தக் காலத்தில் 7 லட்சம் என்பது குமுதம் விற்பனையைத் தாண்டிய ஒன்று.   அந்த இலக்கை அடைவதற்காக  எல்லாவித எழுத்துக்களும் கலந்த கதம்பமாக தினமணிக்கதிர்  தமிழ் பத்திரிகை உலகம் இதுவரைப் பார்த்திராத புத்தம் புது உருக்கொண்டது.  பத்திரிகையின் பெரிய சைஸ் ஒரு பக்கம் அழகான லேஅவுட்டுகளுக்கு வழிகொடுக்க,  இன்னொரு  பக்கம் ஜெயகாந்தனின்  ‘சமூகம் என்பது நான்கு பேர்',  ஸ்ரீ வேணுகோபாலனின்  'திருவரங்கன் உலா',  ஸ்ரீ வேணுகோபாலனே  புஷ்பா தங்கத்துரை என்ற பெயரில்  'சிவப்பு விளக்கு/ ஏரியா கதைகள்,  தியாகராஜ பாகவதரின் வாழ்க்கை அனுபவம்,  கோபலுவின் சித்திரங்களுடன் விந்தனின்  'பாட்டில் பாரதம்' என்று  வினோதமான கலவையுடன் அவரவருக்கு வேண்டியதைப் படித்துக் கொள்ளுங்கள் என்று பந்தி விரித்தது போல தூள் கிளப்பியது.

ஒரே தொடருக்கான கருவை மூன்று பத்திரிகைகளில் எழுதிய ஒரே தமிழ் 

எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தனாகத் தான் இருக்க முடியும்.   அவர்  ஆனந்தவிக்டனில் எழுதிய ‘அக்னி பிரவேசம்’ சிறுகதையை,  தினமணிக்கதிரில் ‘சில நேரங்களில் சில மனிதர்கள்’ என்று தொடர்ந்து குமுதத்தில்  ‘கங்கை எங்கே போகிறாள்?’  என்று முடித்தார்.   ஒரே கதையை அந்தந்த நேரத்து தனது சமூகப் பார்வையோடு விரித்து மூன்று தொடர்களாக எழுதியிருக்கிறார்.  ஆனால்  குமுதத்தில் எழுதும் பொழுது, விகடன், தி.கதிர் அளவுக்கு  சோபிக்கவில்லை.   இதற்குக் காரணம் அந்தப் பத்திரிகைக்கென்று  அமைந்து போன வாசகர்கள் தாம்.   இதனால் ஜெயகாந்தன் ஜெயகாந்தனாகவே  எழுதினாலும், அவர் குமுதம் எழுத்தாளர் இல்லை என்று தெரிந்து போயிற்று.

இப்படி ஒவ்வொரு எழுத்தாலருக்கும்  ஒரு பத்திரிகை அமைகிறது என்று நீங்களும் உணர்ந்ததுண்டா ?..  சொல்லுங்கள்.

பெரும் பத்திரிகைகளுக்கு  எல்லாக் கோணங்களிலும் அதன் விற்பனை ஒன்று தான் குறிக்கோள்.  அந்த விற்பனைக்காக எந்த ஜகஜ்ஜால உத்திகளையும் மேற்கொள்ள அவை தயார்.   பெயர், புகழ் கிடைத்திட்ட எழுத்தாளர்களைத் தங்கள் இதழில் எழுத  வைத்து  அந்த எழுத்தாளர்களுக்கான வாசக அபிமானத்தை உபயோகப்படுத்திக் கொண்டு பத்திரிகை  விற்பனையைக் கூட்ட முயற்சிக்கும்.   ஆனால் அப்படி என்ன தான் முயற்சித்தாலும்  பத்திரிகைகளின் அந்த முயற்சிகளைத் தாண்டிக் கொண்டு எல்லா பத்திரிகைகளுக்கும்  எல்லா எழுத்தாளர்களும் பொருந்துவார்கள் என்று எதிர்பார்க்க முடியாமல் போய்விடுகிறது.

இப்போதைக்கு இந்த இரண்டு தமிழ் எழுத்தாளர்கள்.  மற்ற  பிரபல எழுத்தாளர்கள்  தொடரும் கட்டுரையில் வரப்போகிறார்கள்.

'இந்த எழுத்தாளருக்கு இந்தப் பத்திரிகை தான்'  என்று இப்பொழுதே எழுதி வைத்துக் கொண்டு வரும் பகுதிகளில் சரிபார்த்துக் கொள்ளவும் செய்யலாம்.   அந்தந்த பகுதி வரும் பொழுது பகிர்ந்து கொள்ளலாம்.  உங்களது மாறுபட்டத் தேர்வு என்றாலும்  அதைப் பகிர்ந்து கொண்டு உங்கள் தேர்வை நியாயப்படுத்தலாம்.

 ஆனால் உங்கள்  எல்லாத் தேர்வுகளையும் பின்னூட்டங்களில் இப்பொழுதே பதிய வேண்டாம்.  நீங்கள் தேர்ந்தெடுத்து வைத்திருக்கும் எழுத்தாளர் பகுதி வரும் பொழுது  உங்கள் தேர்வு பொருந்தி வந்திருந்தாலும் வந்திருக்காவிட்டாலும்  அதைப் பகிர்ந்து கொள்ளலாம்.
நம் தேர்வுப்படியே இங்கு வெளியாகும் குறிப்புகளும் அமைந்தாலும் அமையாவிட்டாலும்  முறச்சி செய்த நமக்கு  சந்தோஷம் தானே!...   

தனக்கென்று எந்தக் குறிக்கோளோ, சொந்தக் கருத்தோ இல்லாமல் பத்திரிகைகள் வெள்ளைக் காகிதங்களை கருப்பு மசியிட்டு போணி ஆக்குவதற்காக  அவற்றின் அபிலாஷைகளுக்கேற்ப எழுதிக் கொடுக்கிற எழுத்தாளர்களைப் பற்றி  இந்தத் தொடரில் கண்டுகொள்ளவேயில்லை என்பதையும் இங்கு குறிப்பிட வேண்டும்.

(தொடரும்)

படங்கள்  உதவிய  நண்பர்களுக்கு நன்றி.