வசந்த கால நினைவலைகள்...

                                                                     29


ஞாயிற்றுக் கிழமை மாலையே குமார பாளையம் போய்ச் சேர்ந்து விட்டேன். குருசாமி பாளையம்  மாதிரியே அதுவும்  போஸ்ட் மாஸ்டர் வீடு அட்டாச்டு தபால் அலுவலகம் தான். ஆனால் பத்து மடங்கு பெரிசாய் பெரிய ஹாலுடன் ஆறேழு கவுண்ட்டர்களுடன் பிரமாதமாக இருந்தது.   நான் போனது  ஞாயிற்றுக் கிழமையாதலால் போஸ்ட் மாஸ்டர் அவர் வீட்டில் இருந்தார்.    நல்ல வேளை அலுவலகத்தில்  டெலிகிராபிஸ்ட் இருந்தார்.  அவர் என்னிடம் விவரங்களை விசாரித்ததும்  "பெட்டியை வைத்து விட்டு சாப்பிட்டு வாருங்கள்; பக்கத்திலேயே தான் ஓட்டல் இருக்கிறது.  நான் இரவுப் பணி தான். இன்று இங்கேயே தங்கிக் கொள்ளலாம்" என்றார்.

அவர் சொன்னபடியே  பெட்டியை உள் பக்கம்  வைத்து விட்டுக் கிளம்பினேன்  ஐந்து நிமிட நடையில்  ராமாஸ் கேப் என்று  உயர்தர சைவ ஓட்டலைப் பார்த்து உள்ளே  நுழைந்தேன்.   இட்லி, ரவா தோசை, காப்பி என்று அருமையான சிற்றுண்டி கிடைத்தது.  இந்த ராமாஸ் கேப் என் நினைவில் பதிந்த ஓட்டல்.   எனது பல கதைகளில் இந்த  ஓட்டலை கதை ஓட்டத்திற்குப் பொருந்துகிற மாதிரி பொருத்திப் பார்த்து மகிழ்ந்திருக்கிறேன்.    எனது 'கனவில் நனைந்த  நினைவுகள்'  குறுநாவலில் கூட    இந்த ஓட்டல் பற்றி வரும்.

குமாரபாளையம் சேலத்தின் கடைக்கோடியில் இருக்கும் ஊர்.  பக்கத்தில் தான் பவானி.  பவானி என்றதும் சங்கமேஸ்வரர் கோயில்,  கூடுதுறை  எல்லாம் உங்கள் நினவுக்கு வரும்.   குமார பாளையத்தையும் பவானியையும் இணைக்கிற மாதிரி ஒரு பாலம் உண்டு.  பாலத்தின் கீழ்  காவிரி.   காவிரியின் ஒரு பக்க கரை குமாரபாளையத்திலும் மறுபக்கக் கரை பவானியிலும் இருக்கும்.  குமார பாளையம் சேலம் மாவட்டத்தைச் சேர்ந்தும் பவானி கோவை மாவட்டத்தைச் சேர்ந்தும் அந்த நாட்களில் இருந்தது.

இரவு தங்கல்  தபாலாபீஸில்.  அடுத்த நாள் காலையில் போஸ்ட் மாஸ்டரிடம் கடிதம் கொடுத்து பணியில் சேர்ந்தேன்.  போ.மா. பெயர் சுலைமான்.  வெகு சாதாரணமாக இயல்பாய் பழகுகிறவர் மாதிரி பார்வைக்குத் தெரிந்தார்.  பத்துக்கு மேற்பட்ட தபால்காரர்கள்.  அவர்களில் மிக வயதானவர் போல தோற்றமளித்த ஒருவருடன் என்னைச் சேர்ந்து   பணியாற்றச் சொன்னார்.   பெரியவரின் பெயர் மாணிக்கம் என்று   பின்னால் தெரிந்தது.   டெலிவரிக்காக பஸ்ஸில் வந்திறங்கிய தபால் பைகளை  பேக்கர் பிரித்துப் போட்டார்.  மொத்த தபால்களையும்  பெரிய  பெரிய மேஜைகளில் மேல் பரப்பினர்.  ஒரே ஒரு பையை மட்டும் போஸ்ட் மாஸ்டர் முன்னிலையில் பிரித்து அதிலிருந்த சிவப்பு நிற  பையை எடுத்து போஸ்ட் மாஸ்டர் மேஜையின்  மேல் வைத்தார்.  கணக்காளர்  சுப்பிரமணியன் அந்தப்  பையை எடுத்து மேலோட்டமாக சோதித்து விட்டு தனியாக தனக்கு ஒதுக்கப்பட்டிருந்த மேஜையின் மேல் வைத்துக் கொண்டார்.

பைகளிலிருந்து பிரித்துப் போட்ட கடித உறைகள் கிட்டத்தட்ட ஐநூறுக்கு மேலிருக்கும்.   மாணிக்கம் என்னை அழைத்து இந்தக் கடிதங்களில் போஸ்ட் பாக்ஸ் நம்பர் போட்டிருக்கிற கடிதங்களை மட்டும் தனியாகப் பிரிக்க வேண்டும் என்றார்.  நானும் அவரும் சேர்ந்து அந்த வேலையைச் செய்தோம்.
அப்படி போஸ்ட் பாக்ஸ் எண் போட்டிருந்த கடிதங்கள் மட்டும் இருநூறு இருந்திருக்கும். 

போஸ்ட் ஆபிஸிற்கு உள்ளடங்கிய வெளித்திண்ணையில்   லாக்கர் மாதிரி   எண்கள் பொறித்திருந்த   நிறைய ஸ்டீல் பீரோக்கள் இருந்தன.     ஒரு பீரோவிற்கு ஏறத் தாழ இருபது லாக்கர்கள் தேறும்.  அந்த மாதிரி ஆறு பீரோக்கள்.  ஆக 120 போஸ்ட் பாக்ஸ் எண்கள்.  சேலம் மாவட்டத்திலேயே சேலம் தலைமை அஞ்சலகத்திற்கு அடுத்தபடி போஸ்ட் பாக்ஸ்கள் அதிகம் இருந்த தபாலாபீஸாக குமாரபாளையம் தபாலாபீஸ் அந்நாட்களில் திகழ்ந்தது.

பூட்டப்பட்டிருந்த ஒவ்வொரு லாக்கரின் மேல் பகுதியில் ஒரு கடித உறையைப் போடுகிற அளவில் துவாரம் இருந்தது.  கையிலிருந்த  கடிதக் கற்றையின் மேலேக் குறிப்பிட்டிருக்கும் போஸ்ட் பாக்ஸ் எண் பார்த்து அதே எண்ணுள்ள லாக்கரின் அந்த துவாரத்திற்குள் செருக வேண்டும்.  இது தான் வேலை..  குழந்தையும் செய்து விடும் என்று கருதுகிற மாதிரி சுலபமாகத் தான் தெரியும்.  ஆனால் மிகுந்த பொறுப்பும் செயலாற்றலும் இந்தப் பணிக்குத் தேவை என்று போகப் போகத் தெரிந்து கொண்டேன். 

காலை எட்டு மணி சுமாருக்கு போஸ்டல் வேன் வந்து  கித்தான்  பைகளை டெலிவரி செய்ததும் தபால்களை உத்தேசமாக போஸ்ட் பாக்ஸ் எண் வரிசைப்படி அடுக்கிக் கொண்டு  அவற்றை எட்டரை மணிக்குள் அந்தந்த போஸ்ட் பாக்ஸ் லாக்கருக்குள் போட்டு விட முடியாது.   22-ம் எண்ணுள்ள போஸ்ட் பாக்ஸ் ஒரு பக்கம் அடுத்த கடித 54-ம் எண் போஸ்ட்   பாக்ஸ் வேறிடம் என்று  இருக்கும்.  அவசரத்தில் அடுக்கிக் கொள்வதில் சில சமயங்கள் வரிசை எண்கள் மாறிப் போயிருக்கும்.  கடைசியில் இந்தப் பக்கமும் அந்தப் பக்கமும் ஓடிக் கொண்டிருக்க  வேண்டியது தான்.   ஒன்பது மணிக்கெல்லாம் தங்கள் போஸ்ட்  பாக்ஸில் இருக்கும் தபால்களை எடுத்துக் கொள்வதற்கு ஆட்கள் வந்து விடுவார்கள்.   சில நேரங்களில் எப்பொழுதுடா வெளிக்கதவைத் திறப்பார்கள் என்ற எதிர்பார்ப்பில் வெளியே கடைப் பையன் சைக்கிளில் காலூன்றிக்  காத்திருப்பார்கள்.

மாணிக்கத்திற்கு  எந்த  இடத்தில் எந்த   எண்ணுள்ள போஸ்ட் பாக்ஸ் இருக்கிறது  என்பது மனப்பாடம்.  அதே மாதிரி கடைகளின்   போஸ்ட் பாக்ஸ் எண்களும் தலைகீழ்ப் பாடம்.  மாணிக்கம் என்னிடம் "நான்கு நாட்கள் உங்களுக்குப் பழக்கம் ஆவதற்காக நான் கூட இருக்கிறேன்..  அப்புறம் நீங்கள் தான் தனியாகச் செய்ய வேண்டும்.." என்று சொல்லியிருந்தார்.  ஆகவே ஓரளவு  போஸ்ட் பாக்ஸ் எண்ணிட்ட அத்தனை கடிதங்களையும் வரிசை எண்படி அடுக்கிக் கொள்ள வேண்டும்,  அதை அந்தந்த போஸ்ட் பாக்ஸ்களில் கவனமாக நுழைத்து விட வேண்டும் என்பதை உன்னிப்பாக  கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

ஒன்பதுக்குள் இந்த வேலையை முடித்து விட்டு லாக்(G) புக்கில் கையெழுத்திட்டு விட்டு  காலை உணவு  முடித்து விட்டு    பதினோரு மணி  வாக்கில் அலுவலகம் வந்தால் போதும்.  வந்ததும் வெளியே இருக்கும் தபால் பெட்டியிலுள்ள கடிதங்களை   எடுத்துக் கொண்டு வந்து  Sort  பண்ண வேண்டும்.   மர அலமாரி போன்ற அமைப்பில்  பெரிய அளவில் அறை போல தடுப்புகள் இருக்கும்.  இதை பீஜன் ஹோல்கள் என்று சொல்வார்கள்.  அந்த தடுப்பின் மேல்  எந்தப் பகுதிக்கான 'தபால் பிரிப்பு அது'  என்று எழுதியிருக்கும். 

குமார பாளையத்திலிருந்து ஆத்தூர் என்ற இடத்திற்கு ஒருவர் கடிதம் போடுகிறார் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.  அந்தக் கடிதம் நேரடியாக ஆத்தூருக்குப்  போகாது.  சேலம் மாவட்டத்திலேயே இருக்கும்  ஒரு நகராட்சி ஆத்தூர் என்பதினால் சேலம் தலைமை அஞ்சலகத்திலிருக்கும் DSOக்கு (District Sorting Office)  சென்று அங்கிருந்து ஆத்தூருக்கான  கடிதங்களுடன் கலக்கப்படும்..  ரயில் நிலையங்கள் இருக்கும் ஊர்களில்  RMS (Railway  Mail Service) மூலம் தபால் பைகள் எடுத்துச் செல்லப்படுகின்றன.

சேலம், அதன் சுற்று வட்டார ஊர்கள், தாலுக்காக்களுக்கு போக வேண்டிய  கடிதங்கள் சேலம் DSO  பீஜன் ஹோலில் அடுக்குவார்கள்.  இந்த மாதிரி மாநிலத் தலைநகர்களுக்குச் செல்ல வேண்டிய கடிதங்கள்,  வெளிநாடுகளுக்கு செல்ல வேண்டியவைகள் என்று  தனித்தனி பீஜன் ஹோல்களில் பிரிக்கப்படும்.  அதற்கேற்ப தனித்தனி கித்தான் பைகளில் போட்டு   எந்த இடத்திற்குப் போக வேண்டிய பை அது என்று  ஒரு மஞ்சள் அட்டையில் எழுதி கட்டப்பட்டு  அரக்கு சீல் வைக்கப்படும். 

ஆரம்பத்தில் ஒரு சிவப்பு பை பற்றி குறிப்பிட்டது நினைவு இருக்கும்.  அந்தப் பைக்கு அக்கவுண்ட் பேக் என்று பெயர்.  அந்தப் பைக்குள்  மணியாடர் போன்ற இனங்களில் பட்டுவாடா  செய்ய வேண்டிய தொகை பணமாக இருக்கும்.  அந்த சிவப்புப் பை உள்ளடங்கி இருக்கும் கித்தான் பையைக் கட்டும் பொழுது அதனுள் சிவப்புப் பை இருக்கிறது என்ற குறிப்பு கொண்ட சிலிப் எழுதி சீல் வைப்பார்கள்.  அதனால் அந்தப் பை வெகு ஜாக்கிரதையாகக் கையாளப்படும்.

குமாரபாளையம் தபாலாபீஸில் பணியாற்றிய ரத்தினம் என்பவர் பணியில் சேர்ந்த  நாளன்றே பழக்கமானார்.  அவர் தான் தங்கியிருக்கும் இடத்திற்கு அழைத்துப் போனார்.  ஒரு பெரிய வீடை வாடகைக்கு எடுத்து கிட்டத்தட்ட பத்திற்கும் மேற்பட்டோர் அங்கு தங்கியிருந்தனர்.   இரத்தினம் ஒருவர் தான் தபாலாபீஸ்.. மற்றவர்கள் பெரும்பாலும் ஆசிரியர்கள் என்று  தெரிந்தது.

குமாரபாளையத்தில்  தமிழில் புலவர்  (அந்நாட்களில் வித்வான்-- பிற்காலத்தில் பி.லிட்.,) படிப்புக்காக  கல்லூரி  ஒன்று  இருந்தது.   அந்த கல்லூரியில் சேர்ந்து படித்தவர்களில் சிலர்  இந்த வீடை வாடகைக்கு எடுத்திருந்தனர்.   தான் தங்கியிருக்கும் அந்த இடத்திற்கு தான் ரத்தினம் என்னைக் கூட்டிச் சென்றார்.

நாங்கள் அங்கு போன  நேரத்தில்  ஹாலில் சிலர் அமர்ந்து  சீட்டு விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர்.  பெரும்பாலும் என்னை விட வயதானவர்களாகத்  தெரிந்தனர்.  ரத்தினம் என்னைப் பற்றிச் சொன்னார்.  நானும் அங்கு தங்கிக் கொள்ள அவர்களுக்கு  ஆட்சேபணை ஏதும் இல்லை என்று  தெரிந்தது.

(வளரும்)