இப்போ என்ன புதுசு?

வெகு திரள் பத்திரிகைகளில் ஜெயமோகன் எழுதாதது ஒரு குறையாக இருந்தது.  ஆனந்த விகடனில் 2002- வாக்கில் 'சங்கச் சித்திரங்கள்' என்று அருமையான தொடர் எழுதினார்.  சமீப காலங்களில் 'ஜன்னலில்' அவரைப் பார்த்த நினைவிருக்கிறது.  ஜெயமோகன் வழக்கமாக பெரும் பத்திரிகைகளில் எழுதுவதில்லை.  சிறு பத்திரிகைகளும், அவரது வலைத்தளமுமே அவரது தாயகம்.

இப்பொழுது   'குங்குமம்' பத்திரிகையின் 18-1-'16  இதழில் அவரைப் பார்த்தது பேரானந்தமாய் இருந்தது.  ஜெயமோகனின் 'முகங்களின் தேசம்' என்கிற தொடர் இந்த இதழிலிருந்து துவங்கியிருக்கிறது.

"நான்  2012-ல் ஆறு நண்பர்களுடன் ஒரு நீண்ட பயணத்தை மேற்கொண்டேன்" என்று கட்டுரைத் தொடர் ஆரம்பமாகிறது.   "ஈரோட்டின் அரச்சலூரிலிருந்து ஒரு காரில் கிளம்பி கர்நாடகத்தின் சாம்ராஜ்பேட் அருகே உள்ள கனககிரி வழியாக மகாராஷ்டிரம், குஜராத் என வடக்கு நோக்கிச் சென்று,
ராஜஸ்தானிலுள்ள லொதுர்வா என்னும் சிற்றூரை அடைந்து மத்திய பிரதேசம் வழியாகத் திரும்பினோம்.   கிட்டதட்ட 12000 கிலோ மீட்டர்" என்று ஜெயமோகன் குறிப்பிடும் பொழுது அவரது அலாதியான முயற்சி வியப்பாக இருக்கிறது. . இந்தியாவின் தொன்மை வாய்ந்த சமண வணிகப்பாதை இன்னும் இருக்கிறதா என்பதைக் கண்டறிவது தான் பயணத்தின்  நோக்கமாம்.

தென் இந்தியாவின் தக்காண பீடபூமியின் விளிம்பிலிருந்து வட இந்திய  பெருநிலம் நோக்கி 2500 அடி ஆழத்திற்கு செங்குத்தாக இறங்கிச் செல்லும் மெய்சிலிருக்கும் அனுபவம் பற்றி அவர் விவரிக்கும் பொழுது 'த்ரில்'னான உணர்வு..  ஜெயமோகனின் எழுத்து நடையில் அழகியலுக்கு இடமில்லை எனினும் வரிசை வரிசையாக அவர் அடுக்கும் விவரங்களுக்குக் குறைச்சலிருக்காது.  அந்த விவரங்களினூடே  உண்மையின் ஒளிக்கீற்று பளிச்சிடும்.  இந்தக் கோணத்தில் அவரைப் படிப்பதே ஒரு அனுபவமாகிப் போகிறது.  இவர் பெற்ற அனுபவங்களே நம் அனுபவங்களாகிப் போகும் வித்தை இவர் எழுத்தில் நிகழும்.

ஷிண்டேயின் உணவு உபசாரத்தை அவர் வர்ணிக்கையில் கண் கலங்கிப் போகிறது. 'எனக்கு என் தேசம், மனித உள்ளங்க்ளில்  குடியிருக்கும் அன்னபூரணி' என்று பூரித்த நெஞ்சுடன் அவர் சொல்லும் பொழுது விரிந்த பாரத தேசத்து வேரின் தொன்மை வாய்ந்த சிறப்புகள் இன்றும் மங்காது உயிருடன் இருப்பது நாம் அன்றாடம் சந்திக்கும் சின்னச் சின்ன நெருடல்களை மறக்க வைக்கிறது.


குமுதம் 'பக்தி' புத்தாண்டு சிறப்பிதழில் 'பிருந்தாவன யாத்திரை' என்றோரு தொடர் ஆரம்பித்திருக்கிறது.  இந்தத் தொடரை எழுதுபவர் மதிப்பிற்குரிய ஸ்ரீ இராமகிருஷ்ண மடம் சார்ந்த பெரியவர் சுவாமி கமலாத்மானந்தர்.

டைரியில் எழுதுவது போலவான குறிப்புகளுடன் தொடரின் ஆரம்பமே சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறது.

நந்தகுமாரர் ஆடிக்களித்த இடம் பிருந்தாவனம்.  இங்கு 1907-ல் ஸ்ரீராம கிருஷ்ண மடத்தின் கிளை ஒன்று துவக்கப்பட்டது.   அதன் நூற்றாண்டு விழாவின் நிகழ்ச்சிகள் தொடர்பாக 2007-ம் ஆண்டு தாம் பிருந்தாவனம் சென்ற நினைவுகளைத் தொடராக எழுதுகிறார் சுவாமி கமலாத்மானந்தர்.

ஆக்ராவிலிருந்து மதுரா 55 கி.மீ. தூரத்திலும், மதுராவிலிருந்து 10 கி.மீ. அருகாமையிலும் இருக்கிறது பிருந்தாவனம்.  மதுராவிலிருந்து பிருந்தாவனம் செல்ல 125 இருக்கைகள் கொண்ட இரண்டு பஸ்களை இணைத்தது போன்ற தோற்றம் கொண்ட ரயில் வசதியும் இருக்கிறதாம்.

பிருந்தாவனத்தை ஜப பூமி என்கிறார்கள்.   அங்கு எல்லா நாட்களிலும்  எல்லா நேரங்களிலும் ஜப யக்ஞம் நடக்குமாம்.  வழி நெடுக ஜபமாலை பையில் ஜபமாலையை வைத்து ஜபம் செய்தபடியே செல்பவர்களை சாதாரணமாகப் பார்க்கலாமாம்.  'நாள் பூராவும் நாம சங்கீர்த்தனம் நடந்து கொண்டிருக்கிற திருத்தலம் இது' என்கிறார் சுவாமி கமலாத்மானந்தர்.

கம்சனின் கொடூரங்களிலிருந்து  குழந்தைக் கண்ணனைக் காப்பாற்ற நந்தகோபன் கோகுலத்திலிருந்து குடிபெயர்ந்து வேறிடம் சென்றார்.  நந்தகோபன் குடியிருந்த இடம் என்பதால் அந்த இடம் 'நந்தகாம்' (நந்தனின் கிராமம்) என்று அழைக்கப் படுகிறதாம்.  இந்த நந்த காம் செல்ல புறப்பட்டது வரை இந்தத் தொடரின் முதல் அத்தியாயத்தை சுவாமிஜி நிறைவு செய்திருக்கிறார்.

அடுத்த அத்தியாயத்தைப் படிக்க இப்பொழுதே ஆவலாக இருக்கிறது.


'தி இந்து' தமிழ்ப் பத்திரிகையின் பொங்கல் மலர் வெளிவந்து விட்டது.

இன்னும் படித்து முடிக்கவில்லை.  வாசித்து முடித்நதும் இந்த பொங்கல் மலர் குறித்த கறாரான விமர்சனம்  'பூவனம்' தளத்தில் வரவிருக்கிறது என்பதை இப்போதே சொல்லி வைக்கிறேன்.



அனைத்து அன்பு உள்ளங்களுக்கும் என் பொங்கல் வாழ்த்துக்கள்!