அழகிய தமிழ் மொழி இது!...

பகுதி--7

சிறுகதை, நாவல், கட்டுரை கவிதை என்று எந்த படைப்பாக்கத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.  அதன் ஆரம்பம் முக்கியம்.

சிலப்பதிகாரத்தின் ஆரம்பம் அதி உன்னதமானது.  கோவலனுக்கும் கண்ணகிக்குமான திருமணவிழாவின் கோலாகலத்துடன் அந்த உரையிடையிட்ட பாட்டுடைச் செய்யுளின் தொடக்கம் நிகழ்கிறது.

காதலுக்கு நாயகன் சந்திரன்.  அவனைப் போற்றுவதாக 'திங்களைப் போற்றுதும், திங்களைப் போற்றுதும்' என்று சிலப்பதிகார காப்பியத்தின் முதல் வரி அட்டகாசமாக ஆரம்பிக்கிறது.  அடுத்த வரி திங்களைப் போற்றுவதற்கான காரணத்தைச் சொல்கிறது.

எந்த நூலுக்கும் பாயிரம் (முன்னுரை) அவசியம் என்று தொல்காப்பியர் சொல்லியிருப்பதாகப் படித்தோம் அல்லவா?.. சிலப்பதிகாரத்தின் பதிகமோ அருமையிலும் அருமை.

பாயிரம்-- பதிகம் இரண்டும் ஒன்றே தான்.  நூலில் பாயும் பொருளைக் கூறுவது பாயிரம்.  நூலில் பதிந்துள்ள கருத்துக்களைத் திரட்டிக் கூறுவது பதிகம்.

சிலப்பதிகாரத்தின் பதிகம் ஏகப்பட்ட சிறப்புகளைத் தன்னுள் உள்ளடக்கியது.

'குணவாயில் கோட்டத்து அரசு துறந்திருந்த.....' என்று ஆரம்பிக்கும் பதிகம், 'இது, பால்வகை தெரிந்த பதிகத்தின் மரபு என்' என்று முடியும்.  பதிகத்தில் மொத்தம் 90 வரிகள்.  இந்தத் தொண்ணூறு வரிகளின் இடையில் எங்கேயும் முற்றுப்புள்ளியே கிடையாது.  தொண்ணூறு  மொத்த  வரிகளும் ஒரே வரியில் அடங்கிய மாதிரி --ஆரம்பம் கொண்ட பதிகம் அதன் கடைசி வரியில் தான் முற்றுப்புள்ளி கொண்டு முற்றுப் பெறுகிறது.  இந்த மாதிரியான புதுமையான ஒரு முயற்சியை உலகத்தில் எந்த இலக்கியமும் கொண்டிருக்கவில்லை.

சிலப்பதிகாரத்தில் மொத்தம் 30 காதைகள்.  இந்த முப்பது காதைகளின் பெயர்களும் வெகு அழகாக பதிகத்தில் அடக்கப்பட்டு மொத்தக் கதையின் சுருக்கமுமே  உரைநடை கலந்த செய்யுளாய் பதிகத்தில்  காணக் கிடைக்கிறது. முப்பது காதைகளும் மூன்று  காண்டங்களில் அடக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அந்தந்த காதைகள் நிகழ்விடங்களைச் சார்ந்த நிலங்களின் அன்றைய வழக்கத்திலிருந்த பெயர்களை புகார்க் காண்டம், மதுரைக் காண்டம், வஞ்சிக் காண்டம் என்று வகைப்படுத்தி அப்படி வகைப்படுத்தியதை அந்தந்த காண்டங்களுக்கு பகுதித் தலைப்புகளாகக் கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

சிலப்பதிகாரம் என்று இந்தக் காப்பியத்திற்கு பெயர் வைத்ததே புதுமையானது.  உலகத்தின் சிறந்த காவியங்கள் எல்லாம் பொதுவாக காவிய நாயகன் அல்லது நாயகியின் பெயரையோ அல்லது அந்தக் காவியம் உணர்த்தும் நீதியையோ அன்றி அந்தக் காவியத்தின் மையப்புள்ளியைச் சுட்டிக் காட்டுவதாகவோ அமைந்திருத்தல் காணலாம்.

பெரும் புலவன் காளிதாசனின் சாகுந்தலம் பெருங்கதையை நிகழ்த்துவதற்கு ஒரு கணையாழியே காரணமாகிப் போகிறது.  ஆனால் காளிதாசனோ தனக்கு நன்கு தெரிந்தே கணையாழி என்று அந்தக் காவியத்திற்கு பெயர் வைக்கவில்லை.. அவன் தன் காவியத்தை நாயகியின்  காவியமாகவேக்  கொண்டு  சாகுந்தலம் என்று பெயர் வைத்தான்.  உலக நாடகத் தந்தை ஷேக்ஸ்பியரின் ஒதெல்லோ நாடகக் கதைக்கு ஒரு கைக்குட்டையே காரணமாகிப் போகிறது.   ஆனால் ஷேக்ஸ்பியரோ கைக்குட்டையை  அந்தக் கதையோட்டத்திற்குக் கருவியாக்கிக் கொண்டு அந்த நாடகத்திற்குப்  பெயராக நாயகனின் பெயரையே கொண்டார்.

ஆனால்  தமிழின் முதல் காப்பியத்தை யாத்த இளங்கோ அடிகளார் , காப்பியத்தின் தலைவன் பெயரையோ தலைவி பெயரையோ தன் காவியத்தின்  தலைப்புப்  பெயருக்கு  நாடாமல்,  இந்தக் காப்பியத்தின் சுழற்சிக்கு  அச்சாணியாகிப்  போன சிலம்பின் கதையே இதுவெனத் துணிந்து சிலப்பதிகாரம் என்று பெயரைச் சூட்டியிருக்கிறார்  காலாதிகாலமாக வழிவழி வந்த வகைக்கு மாற்றாக இளங்கோ செய்த புரட்சி இது.

சொல்லப்போனால் கண்ணகியின் அந்த காற்சிலம்பு கிட்டத்தட்ட காப்பியத்தின் மையப்  பகுதியான 16-வது காதையான  'கொலைக்களக் காதையில் தான் மையப்படுத்தப் படுகிறது.  கண்ணகியிடம் கால்சிலம்பைத் தருக என்று கேட்கும் பொழுது கூட, ''கற்பின் கொழுந்தே!  பொற்பின்  செல்வி! சீறடிச் சிலம்பின் ஒன்று கொண்டு  யான் போய் மாறி வருவன்' என்று வெகு

சாதாரணமாக வியாபார குலத்தில் வந்த ஒரு வியாபாரி தன்  மனைவியிடம் பொன்னால் செய்த ஒரு பொருளை வியாபார முதலீடாகக் கொள்ளக் கேட்பது போல்  கேட்கிறான். .பின்னால் அந்தச் சிலம்பினால் விளையப் போகும் பூகம்பம் தெரிந்திருந்தும் வெகு சாதாரணமாக போகிற போக்கில் சொல்லிப் போவது போல் இளங்கோவும் அதைக் குறிப்பிடுகிறார்.

இப்படியாக காப்பியத்தின் போக்கில் ஆசிரியன் பின்னால்  நடக்கப்போவதின் சிறு சலனத்தைக்  கூட வெளிக்காட்டாமல் ஆற்றின் அமைதி போல அடக்கி வாசிப்பது  கதாசிரியரின் திறமை.  பிற்கால நாவல் இலக்கியத்தில் கூட இந்த மாதிரியான எழுதுபவனின் திறமைகள் வாசிப்போராலும், விமரிசகர்களாலும் பலபடப்  பாராட்டப் படுவதற்கு நிறைய எடுத்துக்  காட்டுகளையும் சொல்லலாம்.  இப்படியான  திற்மைகள் வெகு நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே தமிழ் இலக்கியங்களில்  காணக்கிடைப்பது படைப்புலக அரங்கில் அந்த மொழிக்கான பெருமை.

சிந்தியல் வெண்பாவில் ஆரம்பிக்கும் சிலப்பதிகாரக் காப்பியத்தின் ஆரம்பத்தை,, கல்யாணக் காட்சியை விவரிப்பதற்கு வாகாக கொச்சகக் கலிப்பாவிற்கு மாற்றுகிறார் புலவர் பெருமான்.  அந்தத் திருமணக்  காட்சியின் தொடக்க விவரிப்பாக இன்னார் இன்னார் என்று மணமகளையும், மணமகனையும் வெகு அழகாக அறிமுகப்படுத்துகிறார்.  கவனத்தில்  கொள்ளுங்கள்:  மணமகள் அறிமுகத்தை அடுத்துத் தான் மணமகன் அறிமுகம்.

யார் இந்த மணமகள்?..

நாகநீள் நகரொடு நாக்நாடு அதனொடு
போகநீள் புகழ்மன்னும் புகார்நகர் அதுதன்னில்
மாகவான் நிகர்வண்கை மாநாய்கன் குலக்கொம்பர்
ஈகைவான் கொடியன்னான் ஈரா றாண்டகவையாள்;
அவளுந்தான்,

போதிலார் திருவினாள் புகழுடை வடிவு என்றும்
தீதிலா வடமீனின் திறம் இவள் திறம் என்றும்
மாதரார் தொழுதுதேத்த வயங்கிய பெருங்குணத்துக்
காதலாள் பெயர்மன்னும் கண்ணகியென் பாள் ம்ன்னோ.

வயது, திறமை, யார் மகள் என்று எல்லாம் சொல்லி காதலாள் பெயர் கண்ணகி என்று வகையாக அறிமுகம் செய்கிறார்.

அடுத்து, யார் அந்த மணமகன்?..

பெருநில முழுதாளும் பெருமகன் தலைவைத்த
ஒருதனிக் குடிகளோ டுயர்ந்தோங்கு செல்வத்தான்
வருநிதிப்பிறர்க் கார்த்து மாசாத்து வானென்பான்
இருநிதிக் கிழவன்மகன் ஈரெட்டாண்ட கவையான்
அவனுந்தான்

மண்தேய்ந்த புகழினான் மதிமுக மடவார்தம்
பண்தேய்த்த மொழியினார் ஆயத்துப் பாராட்டிக்
கண்டேத்துஞ் செவ்வேளென்று  இசைபோக்கிக் காதலாற்
கொண்டேத்தும் கிழமையான்  கோவலனென்பான் மன்னோ 

மணமகனுக்கும் வயது, புகழ், அழகு,யார் மகன் என்றெல்லாம் சொல்லி இவன் பெயர் இது என்று பெயரையும் சொல்லி அறிமுகம் செய்கிறார்.

சிலப்பதிகாரம் பற்றி முழுத்தகவலும் இங்கு சொல்லப்போவதில்லை. சிலப்பதிகாரத்தை மேலோட்டமாகப் புரட்டிப் பார்க்கும் பொழுதே ஒரு நாவலைப் படிக்கும் சுவாரஸ்யம் நம்மிடம் தொற்றிக்கொள்கிறது. கச்சிதமான வடிவம் கண்ணில் நிறைகிறது.  அடுத்து என்ன நிகழப்போகிறதோ என்கிற எதிர்பார்ப்பு, ஏமாற்றம், திகைப்பு, வீரம், தியாகம், கற்பின் பெருமை, களிப்பு, நெஞ்சத் துடிப்பு என்று பார்த்துப் பார்த்து வடிவமைத்த காவியம் இது.,

தமிழில் படிப்படியாக நிகழ்ந்திருக்கும் சரித்திர வளர்ச்சி இது.  ஆரம்பகால செய்யுள், உரையிடையிட்ட பாட்டுடைச் செய்யுள் காப்பியங்களாக மாற்றம் கொண்டு உரைநடை நிலையை எய்தி இன்றைய சிறுகதை, கட்டுரை, கவிதை, நாடகங்கள், நாவல்கள் என்றாகியிருக்கின்றன.

பிரிட்ஷார் வருகைக்குப் பின்னர் அவர்கள் வருகையினால் ஏற்பட்ட அன்னிய மொழியை கற்ற பாதிப்பில் நம் எழுது தமிழில்,, இலக்கியங்களில் சில மாற்றங்கள் ஏற்பட்டிருக்கலாம்.  ஆனால் மாற்றங்கள் நம் மொழிக்கான ஆதிச் சிறப்புகளை விழுங்கி விடக்கூடாது.  நம் மொழிக்கென நீண்ட நெடிய வரலாறு உண்டு.  எந்திலையிலும் அந்தப் பாட்டையிலேயே, மாறித் தடம் பதிக்காது நாம் பயணிப்பது நமக்கான ,மொழியின் சிறப்பை இன்னும் இன்னும் மேலான தளங்களுக்கு  இட்டுச் செல்லும். அதை வலியுறுத்தவே இந்தத்  தொடர் எழுத வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது

இன்றைய நாவலுக்கான படிமங்கள் சிலப்பதிகாரத்தில் அன்றே எப்படி வடிவமைக்கப் பெற்றிருக்கின்ற என்கிற நம் ஆவலைக் கிளறுகிற பகுதிகளை மேற்கொண்டு பர்ர்ககலாம்.

'சிலப்பதிகாரம்' என்பது தமிழுக்குக் கிடைத்த அற்புத காவியம்.  சிலம்பை  நினைக்கும் பொழுதெல்லாம் தமிழ்த் தாத்தா உ.வே,சாமிநாத ஐயர்
நினைவும் கூடவே வருகிறது.   பண்டையத் தமிழ் இலக்கியங்கள் பலவற்றின் ஓலைச்சுவடிகளைத் தேடித்  தேடிச் சேகரித்தது மட்டுமின்றி பெரும் ஆராய்ச்சி செயலாய் அவற்றைப் பகுத்து, பாட பேதம் கண்டு, தொகுத்து, பதிப்பித்து... இன்று கையடக்கப் புத்தகங்களாய் தமிழ் இலக்கியங்கள் நம் கையில் தவழ்வதற்கு ஆரம்ப முயற்சிகளை எடுத்துக் கொண்ட அந்தப் பெரியவரை மறக்கவே முடியாது.  தமிழோடு  கூடவே வாழும் பெருந்தகை அவர்

நாளைய தமிழ்ப்புத்தாண்டு தின மகிழ்ச்சியில் தமிழ்த்தாத்தாவுக்கு நம் சிரம் தாழ்ந்த வணக்கங்களையும், நம் சகோதர பதிவர்களுக்கு  வாழ்த்துக்களையும் தெரிவிப்போம்.

அன்பான தமிழ்ப்புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள், அன்பர்களே!


(தொடரும்)

படங்கள் உதவியோருக்கு நன்றி.