இது ஒரு தொடர்கதை -- 6

         

                           

'மனவாசம்' வார இதழ் வெள்ளிக்கிழமை கடைகளுக்கு வந்து விடும். வியாழக்கிழமை மதியமே வெள்ளிக்கிழமைக்கான டெலிவரிக்கு ஐம்பது இதழ்கள் கொண்ட பண்டல்களாக  பத்திரிகைக் கட்டுகள் தயாராகிவிடும்.   டெஸ்பாட்ச் இலாகா தனியாக இருந்தது.  ரங்கராஜன் தலைமையில் ஆறு பேர்கள்.  ஆறும் ஆறு  சுறுசுறு எறும்புகள்.  விவரங்கள் விரல் நுனியில்  இருக்கும். கணினி என்ட்ரி பார்த்து செக் பண்ணுவதெல்லாம் உபசாந்திக்கு. இந்த வேகம் இல்லையென்றால் பத்திரிகை தமிழகத்தில் வெள்ளிக்கிழமை எந்த நேரத்திற்குக் கடைகளில் கிடைக்கிறதோ, அதே மணிக்கு தில்லியிலும் திருவனந்தபுரத்திலும் கிடைக்கும்.  அந்த அளவுக்கு நெட் ஒர்க் திறமை.

டெஸ்பாட்ச் ரங்கராஜனுக்கு இணையாக விளம்பர இலாகா அய்யாசாமி.  பத்திரிகையின் இந்த ஜீவநாடிப் பிரதேசம் எந்நேரமும் இயங்கிக்கொண்டே இருக்கும். 'மனவாசம்' இதழ் முன்பக்க பின்பக்க அட்டை விளம்பரங்களுக்கு ஆறேழு மாசங்களுக்கு முன்னாலேயே பதிவு என்று திமிலோகப்படும். ஒரு துண்டு புகையிலையை வாயில் அதக்கிக் கொண்டு எல்லாவற்றிற்கும் ஈடு கொடுப்பதில் அய்யாசாமி கில்லாடி.  எந்த நெருக்கடியிலும் அசால்ட்டாக தீர்க்கமான முடிவெடுக்கும் இவர் சாமர்த்தியம் ஆசிரியருக்கு மிகவும் பிடிக்கும். அந்த அவரது சாமர்த்தியத்தை பத்திரிகைக்குக் கிடைத்த அஸெட் என்பார் ஆசிரியர்.

"நீங்கள் எடுத்த முடிவுகளில் மிகவும் சாமர்த்தியமானது  என்று எதை நீங்கள்  நினைக்கிறீர்கள்?" என்று ஆபீஸ் கேண்டினில் அய்யாசாமி குஷாலாகப் பேசிச் சிரித்துக்  கொண்டிருக்கையில் மோகன் ஒரு நாள் அவரிடம் கேட்டான்.

"என் இருபத்தாறாவது வயசில் நான் எடுத்த முடிவு.." என்று அவனைப் பார்த்து கண் சிமிட்டினார் அய்யாசாமி. "ரொம்ப நெருக்கடியான நேரத்தில் எடுத்த முடிவு அது.  அதற்கு மேல் தாக்குப் பிடிக்க முடியாது என்று தத்தளித்த நேரத்தில் எடுத்த முடிவு. கல்யாணம் செய்துக் கொள்ளப் போவதில்லை என்று அப்போ நான் எடுத்த முடிவு இப்பவும் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத சுதந்தரத்தையும் சந்தோஷத்தையும் எனக்குக் கொடுத்திருக்கிறது.  என் வாழ்க்கையின் வெற்றிக்கு முக்கியக்காரணம் நான் திருமணம் செய்து கொள்ளாதது தான்.." என்று சிரித்துக் கொண்டே சொன்னார்.

மோகன் அவரை விநோதமாகப் பார்த்தான். இதுவரை இப்படி யார் சொல்லியும் அவன் கேட்டதில்லை என்பது அது பற்றி இன்னும் அவரிடம் கேட்க வேண்டும் போலிருந்தது அவனுக்கு..

கேட்டான்: "சார். நான் கல்யாணம் ஆகாதவன். அட்வைஸ் மாதிரி கேக்கறேன். நானும் உங்களை மாதிரி இருந்திடலாம்ன்னு பாக்கறேன்."

"நோ.. நோ.." என்று அவசரமாக இடைமறித்தார் அய்யாசாமி. "வாழ்க்கையின் ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு மாதிரி.  எனக்கு சரிப்பட்டது உங்களுக்கும் சரிப்படும்ன்னு சொல்ல முடியாது. எந்த முடிவும் உங்கள் அனுபவத்திற்கு ஏற்ப நீங்களா எடுக்கற முடிவா இருக்கணும்." என்று சொன்னவர் ஒரு வினாடி கழித்து, "எதுக்காக நீங்கள் அப்படி ஒரு முடிவை எடுக்கணும்?" என்றார்.

"நீங்க சொன்ன காரணம் தான் சார்.  அந்த சுதந்திரமும் சந்தோஷமும்.  கல்யாணம் ஆனா அதெல்லாம் பறிபோய்டும் போல இருக்கு.."

"மோகன், நான் சொன்ன காரணம் எனக்கு சரிப்பட்டு வரலாம். உங்களுக்கும் அப்படின்னு இருக்காமலும் இருக்கலாம் இல்லியா?  திருமணத்திற்கு பிறகும் உங்கள் சுதந்தரமும், சந்தோஷமும் நிச்சயப்படுத்தப்படலாம், இல்லியா?"

".............................."

"உங்கள் கதைகள் சிலதைப் படிச்சிருக்கேன்.  படிச்சு உங்க பேரையும் ஞாபகத்திலே வைச்சிண்டிருக்கேன்.  உங்கள் எழுத்துக்களைப் பார்த்தால்  அப்படித் தெரியலேயே! உங்க எழுத்துக்கள்லே சிருங்கார ரசம் கொப்பளிச்சு வருமே! அட,ராமா! அத்தனையும் கற்பனையா?.. அப்கோர்ஸ், நீங்க சொல்லித் தான் தெரியும்.. நான் என்னடான்னா, நீங்கள் கல்யாணம் ஆகி எல்லாத்தையும் ரசிச்சுச் சுவைத்தவர்ன்னு நெனைச்சேன்.." என்று ஏதோ ஜோக்கை ரசித்துச் சிரிக்கறவர் மாதிரி அய்யாசாமி குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்தார்.

மோகனும் சிரித்தான். "தப்பா நினைக்கக் கூடாது, சார்!  நீங்க இந்த பத்திரிகைகளுக்கு எழுதறவங்க சமாச்சாரத்தில் ரொம்ப அனுபவப்பட்டவர். அந்த அடிப்படைலே  கேக்கறேன்.  எழுத்தாளர்கள் மனசை அவங்க எழுத்தைக் கொண்டு கண்டு பிடிச்சிடலாம்ங்கறீங்க?.."

பகபகவென்று சிரித்தார் அய்யாசாமி. "என் அனுபவத்லே பார்த்திட்டேன். கிட்டத்தட்ட கண்டுபிடிச்சிடலாம்ன்னே சொல்லலாம். ஆனா அப்படிக் கண்டுபிடிக்கறதுக்கு வாசிக்கறவனுக்கு கூர்மையான ரசனை வேணும். என்ன ரசனை இருந்தாலும், இதிலே பொழுது போக்குக்காக எழுதறவங்களைப்  பத்தி ஒண்ணும் சொல்ல முடியாது.  தன்னையே அவங்களுக்குத் தெரியாது. தனக்காக அவங்க எழுதறதில்லை; மத்தவங்களுக்காக ஆனதாலே அவங்க எழுத்தைப் போலவே பாம்புக்கும் பழுதுக்கும் வித்தியாசம்  தெரியாத மாதிரியே அவங்களும் இருப்பாங்க.  ஆனா, தீவிரமா எழுதவறங்க, கொள்கைப்  பிடிப்போட எழுதறவங்க, இவங்கள்லாம் தாங்க நினைக்கறதை தாங்க எழுதறதிலே சொல்லணும்ங்கறத்துக்காக எழுதறதாலே, அவங்க எழுத்திலே அவங்க இருக்கறதை பாக்கலாம்.  இந்தக் கணக்கு, அநேகமா தப்பினதில்லே."

மோகன் அவரை ஆச்சரியத்தோடு  பார்த்தான்.  எவ்வளவு ஆழமாக எல்லாவற்றையும்  கவனித்திருக்கிறார் என்று அவனுக்குத் தோன்றியது. தும்பைப்பூ கதர் வேட்டியும், அரைக்கை  கதர்சட்டையுமாய் வெளிப்பார்வை க்கு வெகு சாதாரணம் தான் அய்யாசாமி. தனக்கு நேரடியா சம்பந்தப்படாத விஷயங்களையும் எவ்வளவு ஆர்வத்துடன் கவனித்திருக்கிறார் என்று  தோன்றியது.  அதற்குக்  காரணம் கூட, அவருக்குத் திருமணம் ஆகவில்லை என்பதாகத்தான் இருக்குமோ என்று நினைத்துக் கொண்டான்.

'இந்த எழுத்துத் துறையில் பெரிய ஆளாக வர வேண்டும்;  இலட்சிய எழுத்தாளர்களைப் போல தன் ஆசைகள், அபிலாஷைகள், ஆர்வங்கள், எண்ணங்கள் எல்லாமும் தன் எழுத்தில் பிரதிபலிக்க வேண்டும்' என்று மோகன் எண்ணிக் கொண்டான்.  தானே தன் எழுத்தாக மாற வேண்டும் என்கிற அதீத ஆசை அவன் மனசுக்குள் முளைவிடுவதை அந்த ஷணம் அவனே உணருகிற மாதிரி இருந்தது.

ஆசிரியர் இலாகாவில் அவன் நுழைந்த பொழுது, "உன்னை எங்கேலாம் தேடிண்டிருந்தேன், தெரியுமா?" என்றார் ஜீ.

"கேண்டினுக்குப் போயிருந்தேன், சார்.. விளம்பர இலாகா அய்யாசாமி சாரோட பேசிண்டிருந்தேன்.  நேரம் போனது தெரிலே. என்ன சார் விஷயம்?" என்றான்  மோகன்.

"யார், அந்த பீஷ்மர் கிட்டேயா பேசிண்டிருந்தே?" என்றார் ஜீ.  ஜீயின் குரலில்
அய்யாசாமி அறிந்திராத ரகசியங்களெல்லாம் தான் அறிந்திருந்து விதவிதமாக அவற்றை ரசித்துப் பார்த்து கரைகண்டு விட்ட மாதிரியான சந்தோஷம் தெரிந்தது.

அதைப் பொருட்படுத்தாதவனாய், "என்னமானும் அவசர விஷயமா?என்னைத் தேடினேன் என்றீர்களே?" என்றான் மோகன்.

"130 பக்க பத்திரிகைலே ஆசிரியர் உனக்கும் ஒரு பாரம் ஒதுக்கச் சொல்லிட்டார்.  இது அடுத்த இதழுக்கு அடுத்த இதழ்லேந்து அமுலுக்கு வர்றது. வழக்கமான உன் தொடர்கதை சித்திரத்தையும் சேர்த்து எட்டுப் பக்கம் வந்ததுன்னா, மீதிப்  பக்கங்களையும் நிரப்புவதற்கு நீ தான் பொறுப்பு.   பல சமயங்களில் நீயே உன் பக்கங்கள்லே சிறுகதை ஏதாவது எழுதும் படியாவும் இருக்கும்ங்கறதாலே, தொடர்கதைக்குப்  போட்ற உன் பேரையே, சிறுகதைக்கும் போட்டா நன்னா இருக்காதுங்கறதுனாலே முன்னாடி நான் சஜஸ்ட் பண்ணின மாதிரி ஒரு புனைப்பெயர் வைச்சிண்டாக வேண்டிய தேவை உனக்கு இப்போ வர்றது..என்ன புனைப்பெயர் வைச்சிக்கறேங்கறதை  தீர்மானம் பண்ணிடு.  அடுத்தாப்லே வர்ற இதழ்கள்லே அதை உபயோகிச்சிக்கலாம்.  அதுக்காகத்தான் தேடினேன்.  இப்போவே உங்கிட்டே சொல்லிட்டா நீயும்  ஒரு புனைப்பெயரை தேர்ந்தெடுத்து வைச்சிருப்பே, இல்லியா?"

இந்த புனைப்பெயர் விஷயம் தன்னை விடாது போலிருக்கே என்று நினைத்துக் கொண்டான் மோகன்.  'என்ன புனைப்பெயர் வைச்சிக்கலாம் என்று யோசித்த பொழுது, சற்று முன்  ஜீ உச்சரிச்ச 'பீஷ்மர்'ங்கற பெயரையே புனைப்பெயராய் வைச்சிக்கலாமா'ன்னு தோன்றியது.. அந்தப்  பெயர் வெறும் பெயர் என்பதைத் தாண்டி என்னத்தையோ சொல்ற மாதிரி தோன்றியதால், அந்தப்  பெயரைத் தவிர்த்தான்..  'வேறே பெயர் என்னவானும்' என்று சிந்தனை ஓடிய போது...

'ஐயே! ராஜான்னு நெனைப்போ?'ன்னு தன் கதையில் பாண்டியனைப்  பார்த்து மங்கை சொல்லும் வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வந்து, இந்த 'ராஜா' பெயரே நன்றாக இருப்பதாக அவனுக்குத் தோன்றியது.. அப்படித் தோன்றியதும் 'மங்கை! தேங்க்ஸ் மங்கை!' என்று அவனறியாமல்  முணுமுணுத்துக்  கொண்ட பொழுது, தன் கதாபாத்திரம் பாண்டியனாகவே ஆகிவிட்ட மாதிரி அவனுக்குத் தோன்றி, 'குபுக்'கென்று சிரிப்பு பீறிட்டுக் கொண்டு வந்தது.

"என்னப்பா, மோகன்! உனக்கு நீயே சிரிச்சிக்கறே?.. சொல்லிட்டுச் சிரிப்பா..  நானும் உன்னோட சேர்ந்திப்பேன்லே?" என்றார் ஜீ, அவன்  முகப்போக்கை ரசித்தபடி.

"ஒண்ணுமில்லே, சார்! எனக்குள்ளே ஏதோ நினைப்பு.." என்று இழுத்தான்.

"தனக்குத் தானே சிரிச்சிக்கணும்ன்னா, அது பெர்ஸனலாய்த் தான் இருக்கும்ன்னு எனக்குத் தெரியும்!" என்றார் ஜீ, பொடிடப்பாவில் இரு விரல்களால் தாளம் போட்டபடி. "உன் யோசனைக்கு நடுநடுவே உன் புனைப்பெயரையும் யோசிச்சு வைப்பா.. திடுதிப்புனு ஆசிரியர் கேட்டா சொல்லணும்.." என்றார்.

மோகன் ஜீயைப்  பார்த்து  மலர்ச்சியுடன் புன்னகைத்தான். "புனைப்பெயர் தானே?..  தீர்மானம்  பண்ணியாச்சு, சார்.."

"என்ன அதுக்குள்ளையா?.. அவசரமில்லைப்பா.. மெதுவா.."

"அப்புறம் மாறிப்போகலாம்.  அதனாலே இப்பவே சொல்லிடறேன், சார்!"

"சரி. சொல்லு.." என்று ஆவலுடன் அவன் பக்கம் திரும்பிப் பார்த்தார் ஜீ.

"ராஜா.." என்றான் மோகன்.  "நல்லாயிருக்கா, சார்?"

"ஃபைன். ஜம்முனு இருக்கு.. " என்றார் ஜீ. "முதன் முதலா இந்தப் பெயர்லே  எழுதற சிறுகதையும் ஜம்முனு  இருக்கட்டும்.. யார் இந்த ராஜான்னு நம்ம வாசகர்கள் கேக்கற மாதிரி 'ராஜா' பேர்லே எழுதற எல்லாத்திலேயும் தனி கவனம் செலுத்து. மோகன்ங்கற பேர் தொடர்கதைக்கு மட்டும் தான். ராஜாங்கற பேர் சிறுகதைகளுக்கு.  ராஜாக்கும் மோகனுக்கும் எழுத்து நடைலே வித்தியாசம் இருக்கற மாதிரி இருக்கணும். ரெட்டை குதிரை சவாரி மாதிரி ஆரம்பத்லே கொஞ்சம் தடுமாற்றமாத்தான் இருக்கும்.  அதுவே ஒரு த்ரில் தான்; போகப்போக எந்தக் குதிரையை அழுத்தி உசுப்பேத்தணும், எந்தக் குதிரையை தடவிக் கொடுக்கணும்ன்னு தெரிஞ்சிடும்.. ஜமாய்!" என்றார்.

"அனுபவிச்சு சொல்றீங்களே, சார்?.. இந்த மாதிரி நீங்க நிறைய ஜமாய்ச்சிருக்கீங்களோ?.."

"அதையேன் கேக்கறே..  ஒரு காலத்லே ஆறு பேர்லே வாசகர் மத்திலே உலாவியிருக்கேன். போதாக்குறைக்கு அதுலே ரெண்டு பெண்கள் பேர். அந்த ரெண்டும் ஆசிரியர் வைச்சது தான்.  ஆன்மீகம், அமானுஷ்யம், த்ரில், காதல், காதல்+ஒரு மாதிரி, நகைச்சுவைன்னு என்னத்தைச் சொல்றது, போ! என்னன்ன பேர்லே எழுதினேன்னு இப்போ நான் சொன்னாலும், 'அட நீங்களா, அது'ன்னு ஆச்சரியப்படுவே! இன்னிக்குத் தேதி வரை அந்த ஆறு பேர் ரகசியத்தைக் கட்டிக் காப்பாத்திண்டு வர்றேனாக்கும்.." என்றார் ஜீ.

மோகன் அவரை பிரமிப்புடன்  பார்த்தான்.  அந்த பிரமிப்பில் மரியாதையும் கலந்து கொண்டது.


(வளரும்)