மனம் உயிர் உடல்

அத்தியாயம்—4     தத்தரிகிட  தத்தரிகிட  தித்தோம்!

இயற்கை ரொம்பவும் ரகசியம் பொதிந்தது. மனிதன் உயிர்ப்பெடுத்த ஆரம்ப  காலத்திலிருந்து ஒவ்வொன்றையும் தனது தேவைகளுக்காக தேடித்தேடி தான் அறிந்து கொண்டிந்திருக்கிறான்.  பிரபஞ்சம் எங்கணும் கடை விரித்திருப்பதை தவிர இன்னும் இன்னும் தேடித் தெரிந்து கொண்டால் எனக்கொன்றும் ஆட்சேபஷை இல்லை என்கிற ஹோதாவில் தான் இயற்கையும் தன் அரிய செல்வங்களை  பொத்தி வைத்திருப்பதாகத் தெரிகிறது!  

'சும்மா கிடைக்க சுதந்திரம் என்ன சுக்கா, மிளகா, கிளியே' என்ற சுக்கு சும்மா கிடைத்த காலத்தில் வாழ்ந்த பாரதிதாசனார் கேள்வி நினைவுக்கு வருகிறது.  தேடித் தெரிந்து கொண்டால் தான் அதன் அருமை மனசில் படியும் என்கிற எண்ணத்திலோ என்னவோ இந்த ரகசிய பொதித்தல் போலிருக்கிறது. நெருப்பைப் பற்றித் தெரிந்து கொண்ட ஆரம்ப காலத்திலிருந்தே தெரிந்து கொண்டதெல்லாம் வாழ்வதற்கான போராட்டமாக மனிதனுக்கு அமைந்து போயிற்று. பொழுது போக்கிற்காக என்று இல்லாமல் அவன் உயிர் வாழ்வதற்கான தேவைகளின் அடிப்படையில் தான் ஒவ்வொரு அறிதலும் இருந்திருக்கிறது..  

தேவைகளின் அடிப்படையில் அறிந்து கொள்ளல்,  அறிந்து கொள்வதின் அடிப்படையில் தேவைகளின் தொடர் நீட்சி, அதற்கான தொடர் தேடல்கள் என்று இயற்கையின்  ரகசியம் அறிதல் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது.  இந்த பிரபஞ்சம் உள்ளவரை இந்தத் தொடரல் இருந்து கொண்டே தானிருக்கும் என்கிற அளவில் இயற்கையில் பொதிந்துள்ள சக்தியும் அதன் பொத்தி வைப்பு ரகசியமும் மனித யத்தனத்தை மீறியதாக இருக்கிறது.. இயற்கைக்கும் மனிதனுக்குமான இந்த கண்ணாமூச்சி விளையாட்டும் மனித குலத்தின் மீதான இயற்கையின் ரட்சிப்புமே மனிதனுக்கும் இயற்கைக்குமான என்றும் நிலைபெற்றிருக்கும் பந்தமாகத் தெரிகிறது.

இயற்கையின் மாளாத புதிர் அவனை மிரட்டியிருக்கிறது;  வற்றாத தன் செல்வங்களை வாரி வழங்கி சந்தோஷப்படுத்தியிருக்கிறது. இரகசியங்களின் புதையலாய் பிரமிப்பேற்படுத்தி அவனைத் திகைக்க வைத்திருக்கிறது. ஆதரவாய் இருந்து ஆசிர்வதித்திருக்கிறது. தான் உயிர் வாழ்தலே, இயற்கையின் உயிர்ப்பின்  ஒடுங்கலில் தான் என்று மனிதனுக்குப் புரிந்ததும் கைதூக்கி வணஙகித் தொழும் மரியாதைக்குரியதாக அந்த இயற்கை அவன் மனசில் சிம்மாசனமிட்டது.

காற்று தெய்வம்; கடல் தெய்வம், ஞாயிறு தெய்வம்;  நட்சத்திரங்களும் தெய்வம்; நீக்கமற நிறைந்துள்ள நீள் விசும்பும் தெய்வம் என்னும் ஞானம் கிட்டியது.  மருண்டதுவும், மலைக்க வைத்ததுவும், மனதிற்கிசைந்ததுவும் பிர்மாண்ட சக்தியை உள்ளடக்கிக் கொண்டவை என்பதும் அறியலாயிற்று. .  அந்த சக்தியின் இயக்கம் இல்லையெனில் தான் இல்லை என்பது தெளிவான  பொழுது மருண்டதற்கும், மலைக்க வைத்ததற்கும், மனதிற்கிசைந்ததற்கும் மனதில் படிந்த உருவம் கொடுத்து மனிதன் தன் நலனுக்காக,, தன் சந்தோஷத்திற்காக, நீண்ட வாழ்விற்காக  நன்றி செலுத்தலுக்காக அந்த பிர்மாண்ட சக்தியை வணங்கத் தலைப்பட்டான்.  . 

ஞாயிறு, காற்று, கடல், ஆகாயம் எல்லாம் பாரதியின் உணர்வில் தைத்து தெய்வத் தோற்றம் கொண்டதெல்லாம் நமக்குத் தெரியும்.  காக்கைச் சிறகினிலே நந்தலாலாவைக் கண்டு களிதவரில்லையா, அவர்?..

காற்றென்று சக்தியைக் கூறுகின்றோம்

ஏற்றுகிற சக்தி; புடைக்கின்ற சக்தி; மோதுகின்ற சக்தி, சுழற்றுவது, ஊதுவது

சக்தியின் பல வடிவங்களிலே காற்றும் ஒன்று.

எல்லா தெய்வங்களும் சக்தியின் கலைகளேயாம்

சக்தியின் கலைகளையே தெய்வங்க ளென்கிறோம்

காற்று சக்தி குமாரன்

அவனை வழிபடுகின்றோம்.

--- மஹாகவி

மனிதனிலிருந்து ஆழ்கடலின் பாசிப் பாக்டீரியா வரை அத்தனையும் இயற்கையின் கூறுகள் தாம். மலைகள் எப்படி ஆற்றுமணலாய் ஆனது என்பதற்கான நிகழ்ச்சிப் போக்கு நமக்குத் தெரியும். ஆதிகால உயிரணு தோற்றதிலிருந்து மனிதனின் வளர்ச்சிப்போக்கு கொண்ட வரலாறும் அது போலவே தான். மணல் தேய்வுக்கதை என்றால் மனிதனது வளர்ச்சிக்  கதை.  மனித குலத்தின் இதற்கு மேலான வளர்ச்சியும் இன்றைய வளர்ச்சிப் போக்கிலேயே புதைந்திருந்து இதற்கு மேம்பட்டதாய் அல்லது இன்னொன்றாய் வடிவு கொள்ளும் என்பதும் வளர்ச்சிப்போக்கின் விஞ்ஞானமாகும்.

இயற்கையின் இன்னொரு நீட்சியே மனிதனா, அல்லது இயற்கையின் வளர்ச்சிக் கூறுகளின் படிமானம் கொண்ட வடிவமே மனிதனா என்பது சுவாரஸ்யமான ஒரு கேள்வி.  இந்தக் கேள்விக்கான பதிலை சுலபப்படுத்த  மனிதனில் இயற்கையின் ஆளுகையை ஆராய வேண்டும்.

வெளிக்காற்றே மூச்சாய் செயல்படுகிறது, மூச்சுக்காற்று மனிதனின் உயிர்ப்புக்கு ஆதாரமானது என்பது ஏழாம் வகுப்பு சிறுவனுக்கும் அத்துப்படியான விஷயம்.  ஆகையால் வெளிப்படையான மேலோட்டமாக அல்லாது கொஞ்சம் உள்நோக்கி மனிதனைப் பார்ப்போம். மனித உடற்கூறு அமைப்புகளில் ஒவ்வொன்றின் செயல்பாட்டுக்கும் இணை இன்னொன்றில்லை என்பது அடிப்படை அம்சம்... இருந்தும் மேலிருந்து கீழாகவோ அன்றி கீழிருந்து மேலாகவோ எங்கேயிருந்தாவது ஆரம்பிக்க வேண்டுமல்லவா?  தலையிலிருந்து பாதம் வரை என்பது மரபாகையால் நாம் சிரசிலிருந்தே ஆரம்பிப்போம்.

அதற்கு முன் உங்கள் யோசனைகளைக் கிளர்த்த ஒரு கவிதை:

ஒரு துளி தான்.

அதன் பரிணாமம்?

கபாலம், கைகள்

பார்க்கக் கண்கள்

நடக்கக் கால்கள்

சுலபமாக நீட்டி மடக்க

பசை சுரக்கும் மூட்டுகள்

உள்ளே சிறகடிக்கும்

உயிர்ப்புறா!

மூக்கு, காதுகள்

நாக்கு நரம்புகள்

இதயம், தண்டுவடம்

இரைப்பை, நுரையீரல்

கல்லீரல், மண்ணீரல்

சிறுகுடல், பெருங்குடல்

உள்ளே போக வாய்; போனது

வெளியே வரவும் வழி

இரத்த சுத்திகரிப்பு

எட்டு எலும்பு மணிக்கட்டிற்கு

ஏழு குதிகாலுக்கு

உள்ளங்கைக்கு ஐந்து

உள்ளங்காலுக்கும் அதுவே!

பங்கீட்டில் யாருக்கும்

பேதமில்லை

கணக்கில் பிசகில்லை

ம்?..

எப்படி இந்த  சித்து வேலை

சாத்தியமாயிற்று?..

                   --யாரோ

கவிதையை யாத்தது யார் என்பது முக்கியமல்ல; கவிதையின் அடிநாதமான 'எப்படி சாத்தியமாயிற்று' என்பது  பற்றி உங்கள் சிந்தனை வலை பின்னட்டும்.

மனதைப் பற்றிய தெளிவிற்காக மனிதப் பிறப்பின் தலையிலிருந்து அடுத்த பகுதியில் தொடர்வோம்.


(வளரும்)