இதைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?...

பகுதி--4

நல்வழி நடப்பது என்பது கூட சுயநலனுக்காகத்தான். மனசின்  சுய ஆரோக்கியத்திற்காகத் தான்.  இந்த பரம இரகசியம் பற்றிய சரியான  புரிதல் இன்மையே இது பற்றிய அலட்சியத்திற்கு அடிகோலுகிறது.

ஆளுமை(Personality)  என்பது  புஜபலப் பராக்கிரமங்களுடன் வாட்ட சாட்டமாக இருப்பதோ அழகான புறத் தோற்றம் கொண்டிருப்பதோ அல்ல. வெளி அழகான புறத்தோற்ற அழகுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பவர் சிலர் தான். அந்த சிலர் தன் வெளி அழகைப் பேணிப் பராமரிப்பதில் மிகுந்த கவனத்துடன் இருப்பவர்களாய் இருப்பார்கள்.  தன்னையே போலவான இன்னொருவரின் தோற்றத்தை ரசிக்கிற மனோபாவம் இது.      

வெளி அழகு என்பது புற உடல் சம்பந்தபட்டது.  தன் தோற்றம் பிறருக்கு அழகாகத் தெரியவேண்டும் என்பதில் மட்டும் முக்கியத்துவம் கொண்டு தானே அதுவாகிப் போவது அல்லது அதுவே தான் எல்லாம் என்று நினைப்பது.  தோற்றம் சம்பந்தப்பட்ட புற உடல் அழகுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்துப்  பேணுவதும், உடல் நலம் பேணுவதும் வேறுபட்ட இரு சமாசாரங்கள் என்கிற புரிதல் நமக்கு வேண்டும்.

உடல் நலம் பேணுதல் என்பது  உடலின்  உறுப்புகள் சீர்கெட்டுப் போய் விடாமல் எல்லா உறுப்புகளுக்கும்  முக்கியத்துவம் கொடுத்து அதன் ஆரோக்கியத்தைக் கட்டிக் காப்பாற்றுவது.  கண், காது, மூக்கு, பல் என்று புறத்தே தெரியும் உறுப்புகளின் சீரான பராமரிப்பும் இதில் அடக்கம்.  புற உடல் அழகு பேணுவது என்பது நமது தோற்றம் பிறருக்கு அழகாகத் தோன்ற வேண்டும் என்பதற்கு அளவுக்கு மீறிய அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்து அதிலே மட்டுமே கவனம் கொள்வது.

வெளி அழகுக்கும் வாழ்க்கையின்  தொடர்ந்த வெற்றிக்கும் நேரடியான சம்பந்தம் இல்லை என்பதை அனுபவ ரீதியாகப் புரிந்து கொண்டவர்கள்  உண்மையான அழகாம் நம் உள் அழகுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து அதைப் பேணிப் பராமரிப்பதில் தனிக் கவனம் கொள்வர்.

அது என்ன உள் அழகு?...

உள் அழகு என்பது மனம் சம்பந்தப்பட்டது.    தினம் தினம் நாம் எதிர் கொள்ளும் வாழ்க்கை முறைக்கும் அது சம்பந்தமாக எழும் பிரச்னைனைகளுக்கும் தீர்வாகி  வாழும் வாழ்க்கையை சுலபமாக்கி அதுபற்றியதான  திருப்தியைக் கொடுப்பது.

சொல்லப்போனால் வாழ்க்கையின் திருப்திக்காகத் தான் நாம் வாழவே செய்கிறோம்.  இந்தத் திருப்திக்காக நாம் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யக் காத்திருக்கிறோம்.  என்ன செய்வது என்று தெரியாததால் தான்  அதைத் தேடி அலைந்து கொண்டிருக்கிறோம்.

திருப்தி என்பது காசு பணத்தினால் வந்து விடுவது அல்ல.  பல நேரங்களில் காசு பணமே திருப்தியின் எல்லைக் கோட்டை நீடித்து அதற்காக அலைந்து திரியக் காரணமாகி விடுகிறது.

சரியாகச் சொல்ல வேண்டுமானால் திருப்தி என்பது அவ்வப்போது நிறைவடைகிற சமாசாரமாய் இருக்கிறது.   இந்த நேரத்தில் இதில் திருப்தி என்றால் அடுத்த நேரத் திருப்திக்காக இன்னொன்று  காத்திருக்கிறது. இந்த நேரமோ அடுத்த நேரமோ எந்த நேரத்திலும் முழுத் திருப்தி என்பது கானல்நீராகவே இருக்கிறது.   திருப்தியை சுகிப்பதன்  அளவுகோலும் ஆளுக்கு ஆள் வேறுபடுகிறது.

பல வருடங்களுக்கு முன் எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தன் அவர்களுடனான என் முதல் சந்திப்பில் அவரை சந்தித்துப் பேசிய மகிழ்ச்சியில் எனது அந்தக்கால வழக்கமான ஆட்டோகிராப் புத்தகத்தை அவரிடம் நீட்டினேன்.

அதை வாங்கிக் கொண்டவர், கூர்ந்து என்னைப்  பார்த்து விட்டு, ஒருவித பரவசத்துடன்   "திருப்தி அடைந்து விட்டவனுக்கும் செத்துப் போனவனுக்கும் வித்தியாசம் இல்லை" என்று எழுதி த. ஜெயகாந்தன் எனக் கையெழுத்திட்டு என்னிடம் நீட்டினார்.

அவரது 'உன்னைப் போல் ஒருவன்' குறுநாவல் ஆனந்தவிகடனில் பிரசுரமாகியிருந்த காலம் அது.   அந்த நாள் அவரைச் சந்தித்துப் பேசினதும் 'உன்னைப் போல ஒருவன்'  கதையின் முடிவு பற்றி திருப்தியடையாத கேள்விகள் அவரிடம் கேட்டும் அவர் எனக்கு இணக்கமாகப்  பதில் அளித்ததுமே எனக்குத் திருப்தியாய் இருந்தது.  ஆனால் அவரோ, திருப்தி என்பது செத்துப் போகும் வரை அடைய முடியாத ஒன்று என்கிற அர்த்தத்தில் அல்லவா எழுதித் தந்திருக்கிறார் என்றிருந்தது.  அந்த அளவுக்கு திருப்தி என்பது தீராத தாகமாய் அவருக்கு இருந்திருக்கிறது. இலட்சிய புருஷர்களுக்கு அதுவே கூட  இலட்சணமாய் இருக்கலாம்.


யோசித்துப் பார்த்தால் எது செத்துப் போகும் வரை அடைய முடியாத ஒன்று என்று தீர்மானிக்கிறோமோ அதுவே செத்துப் போன பின்பும் அடைவதற்கு வழியில்லை என்று தெரிகிறது. ஏனெனில் அடைவது, அடையாதது என்று நாம் போடுகிற பட்டியல் எல்லாம் இந்த பூவுலகில் நாம் வாழும் காலத்தில் தான்.  மரித்த பிறகு அடைவது அடையாதது என்பன எல்லாமே அதற்கான அர்த்தத்தை இழந்து போகிறது.

அதனால் ஆழ்ந்து யோசிக்கும் பொழுது செத்துப்  போகும் முன் வாழ்க்கையில் திருப்தி அடைவது தான் நம் இலட்சியமாய் இருக்க வேண்டுமோ என்று தோன்றுகிறது.  அதை அடைந்தால் வாழும் காலத்தில் தான் அடைய வேண்டும் என்பதினால் நம் வாழ்க்கை காலத்தில் அதை அடைவதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்றும் யோசனை நீள்கிறது...

திருப்தி என்பது நம் அனுபவிப்பில் பெறுகிற ஒன்று.  அனுபவிப்புகளின் ரசனைகள் அனைத்தும் நம் குணநலன்களை ஒட்டியவை. சரியாகச் சொல்ல வேண்டுமானால் திருப்தியை அடைவதும் அடையாததும்  நம் குணநலன்களைச் சார்ந்து  இருக்கிறது.  குணநலன்களை நேர் படுத்தினால் அல்லது அதை ஒரு கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தால்  திருப்தி அடைவதையும் அடையாததையும் தீர்மானித்து விடலாம்.

இந்த குணநலன்கள் தாம் உள்அழகைத் தீர்மானிக்கின்றன. நம் உடலின் உள் அச் ழகுகள் சீராக இருப்பதற்கு நம் குணநலன்கள் சீராக இருக்க வேண்டும் என்று தெரிகிறது.  உடலின் உள் ஆரோக்கியத்தை நம்  குணநலன்கள் தாம் தீர்மானிக்கின்றன என்றும்  புரிகிறது.

ஆக நம் குணநலன்களே நம் ஆளுமயைத் தீர்மானித்து நிர்ணயம் செய்கிறது என்றும் சொல்லலாம்.


(இந்தப் பகுதியின் தொடர்ச்சியை  எனது  'மனம் உயிர் உடல்' தொடர் பதிவில் தொடரலாம்.  கேள்வியை ஆரம்பித்து வைத்த மாலிஜி அவர்களுக்கும் வாசித்துப் பின்னூட்டமிட்ட அன்பர்களுக்கும் நன்றி.  'மனம் உயிர் உடல்' தொடரில் உயிர் பற்றிச் சொல்லும் பொழுது இதே மாதிரியான செய்திகள் அங்கு திரும்பச்  சொல்ல வேண்டாம் என்பதற்காக இந்த ஏற்பாடு.)



படங்கள் உதவியோருக்கு நன்றி.