யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ?

ஒரு நெருங்கிய நண்பரின் மகளின் திருமணத்திற்குப் போயிருந்தேன். நான் அவர்கள் வீட்டிற்குச் செல்லும் போதெல்லாம் நண்பரின் மகள் மிகப்பாசமாக என்னுடன் பழகுவாள். என் மகளின் வயதுதான் அவளுக்கும் இருக்கும்.

கல்யாண நிகழ்ச்சிகளெல்லாம் மிகச் சிறப்பாக நடந்து முடிந்தன. திருமணத்திற்கு வந்திருந்த பெரும்பாலான நண்பர்களும், உறவினர்களும் சாப்பிட்டு விட்டுக் கலைந்து விட்டனர். இன்னும் சிறிது நேரத்தில் கல்யாணச் சத்திரத்தைக் காலி பண்ண வேண்டும்.

பெண் வீட்டார் தங்கியிருந்த அறையில், கல்யாணப்பெண் தன் பெற்றோரின் கைபிடித்துக் கண்கலங்குகிறாள். அவளுக்கு ஒரே ஒரு தங்கை. அவளின் இன்னொரு கை தன் தங்கையின் தலைவருடித் தடுமாறுகிறது. இத்தனை வருடங்கள் சீராட்டி, கொஞ்சிக் குலவி, தனக்குக் கல்யாணப் பேற்றை அளித்த பெற்றோரைப் பிரிந்து, வேறொரு வீட்டுக்குச் சென்று வாழ வேண்டுமே என்கிற தடுமாற்றம்..  பாசம் என்பது இறுக்கிக் கட்டிய கயிறு போன்றது. அதை லேசில் படாரென்று அறுத்துக் கொண்டு செல்ல இயலாது.. கட்டைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத் தளர்த்தித்தான் விடுபட வேண்டும்.

பெண்களாய்ப் பிறந்தவர் சுமக்க வேண்டிய பாரத்தை நினைத்தால் கையெடுத்துக் கும்பிடத் தோன்றுகிறது. பாட்டியாய்,தாயாய், தமக்கையாய், தங்கையாய், தாரமாய், மருமகளாய், மாமியாராய் பெண்களைத் தொட்டு, ஓ... எத்தனை உறவின் மேன்மைகள்....ஒளி பட்ட இடத்திலிருந்து பிரகாசிக்கும் வைரப் பளீரிடலகள்!...

பெண்களும் மிக லேசாய், இலகுவாய் இந்த பெரும் பாரத்தைப் புரட்டிப்போடும் லாகவம், ..   அந்த மிருதுவான கைகளுக்கும்,தோள்களுக்கும் இந்தப் பாரம் பஞ்சாக மாறிப்போகும் விநோதம் தான் படைப்பின் ரகசியம்!

அந்தக் கல்யாண தினத்தன்று என் நண்பர் தன் மகளை, மாப்பிள்ளை வீட்டார் தங்கியிருந்த அறைக்கு, மனைவி-மாமன் மக்களோடு அழைத்துச் சென்று அவர்களிடம் விட்டுவிட்டுப் போகும் பொழுது, கண்கலங்கித் தன் சம்பந்தியிடம், "ஸார்...அவளுக்கு ஒன்றும் தெரியாது...குழந்தை மனசு. அப்படியே வளர்ந்து விட்டாள்..நீங்கள் தான் தந்தையாய்..தாயாய்.." என்று தழுதழுத்த பொழுது, அருகிலிருந்த எனக்கு நெஞ்சம் கனத்து என்னவோ போலாகிவிட்டது.

அவரது சம்பந்தி,"அதெல்லாம் ஒன்றும் கவலைப்படாதீர்கள்..   என்றைக்கு எங்கள் வீட்டிற்கு வந்து விட்டாளோ, இனி அவள் எங்கள் மகள்..."என்று சொன்னதும், வழிவழியாய் வழக்கமாய்---

--- பெண்ணைப் பெற்றவர்களாலும், இன்னொரு வீட்டு மருமகளாய் பெண்ணை அனுப்பியவர்களாலும் தான் இவற்றையெல்லாம் உணர்வு பூர்வமாக உணரமுடியும் என்று தோன்றுகிறது...

போனவாரம் நண்பர் போன் போட்டு எனக்குச் சொன்னார்: "பிரமிளா வந்திருக்காடா...  உங்களையெல்லாம் பார்க்கணும்ங்கறா...நீயும், தங்கையும் (என் மனைவியும்) வந்திடுங்க..சாப்பாடு இங்கே தான்..என்ன, தெரிஞ்சதா?" என்று உத்திரவு போடுகிற மாதிரிச் சொன்னார்.

நானும் மனைவியைக் கூட்டிக்கொண்டு நண்பர் வீட்டிற்குச் சென்றேன். ஒரு வருடத்திற்கு மேல் ஆகிவிட்டபடியால், பிரமிளாவைப் பார்க்க வேண்டும், நல்ல சேதி சுமந்து வந்திருக்கும் அவளுடன் பேசவேண்டுமென்று எங்களுக்கும் மிகுந்த ஆசை.

வாசலில் நாங்கள் செருப்பைக் கழட்டிப் போடும் போதே ஓடி வந்து எங்களை அன்புடன் உள்ளே அழைத்துச் சென்றாள் பிரமிளா...கொஞ்சம் சதை போட்டிருந்தாள்; முகத்தில் களையும், கலகலப்பேச்சும்----

சாப்பிடும் போது, தன் அம்மாவிடம் அவள் சொன்னதை அப்படியே இங்கு எழுதியிருக்கிறேன்.. "அம்மா!...எங்க வீட்லே வழக்கமா இட்லிதான் காலை டிபனுக்கு.. தொட்டுக்க சட்னியும், ஏதாவது பொடியும் செஞ்சிடுவேன்.. இவருக்கு தோசைன்னா, அப்பா--அம்மாக்கு இட்லினா, இஷ்டம்! அதனால், முதல் நாள் மாவை----"

-- இங்குதான் பெண் என்பவள் ஜொலிப்பதாக எனக்குப் பட்டது. 'இதுதான் வாழ்க்கை நியதி..இதுதான் சாஸ்வதம்' என்று தன் கணவனின் தாய் தந்தையரை,'அப்பா--அம்மா' என்று அழைக்கிற மாதிரி, எவ்வளவு இயல்பாக உறவுகள் மாறிவிட்டன, பார்த்தீர்களா?..

வியப்புடன், புருவமுயர்த்தி தொடுக்கும் இந்தப் பெண்ணின் அழகு வரிகளைப் பாருங்கள்!

"யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ?
எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறை கேளீர்?
யானும் நீயும் எவ்வழி அறிதும்?
செம்புலப்பெயல் நீர் போல அன்புடை நெஞ்சம்
தாம் கலந்தனவே."

(குறுந்தொகை:40)

யாய்  என்றால்  என் தாய் என்று அர்த்தம்.   ஞாய் என்றால் உன் தாய்.   எந்தை என்றால்  என் தந்தை,  நுந்தை என்றால் உன் தந்தை என்பதைப் புரிந்து கொள்வதில் சிரமமில்லை.

எவ்வளவு  எளிய வார்த்தைகளில்   கணவன் - மனைவி உறவின் தாத்பரியத்தின் சரித்திரமே சொல்லப்படுகிறது பாருங்கள்:


என் தாயும்  உன்  தாயும்  ஒருவருக்கொருவர் யாரென முன்பே தெரியாதவர்கள்.   அதே மாதிரி தான் என் தந்தையும் உன் தந்தையும்  தங்களுக்குள் இந்த உறவுக்கு முன் அறிமுகமற்றவர்கள்.  அவ்வளவு  தூரம் போவானேன்?.   நாம் இருவருமே  ஒருவருக்கொருவர் முன்னமேயே அறியாதவர்கள்.   ஆனால்  நம் இருவர் நெஞ்சங்கள்?..   ஒன்றை ஒன்று அறிந்து கொண்ட வாக்கில்  பின்னிப் பிணைந்து போனதுவே   என்று  பெண் மருகுகிறாள்.  அந்தப் பின்னிப் பிணைதலுக்கு   செம்புலப்பெயல் நீர் போல  என்று ஒரு உதாரணத்தை புலவர்  கையாண்ட  நேர்த்தி  தமிழ் இலக்கியத்தில்  மறக்கவொண்ணா உதாரணமாய் பதிந்து போயிற்று.

சோவென்று மழை  தாரை தாரையாய் பெய்து  செம்மண் நிலம் பூராவும் விரவிப்  பெருகுகிறது.   நிறம் இல்லா நீர் செம்மண்ணில் ஒன்றரக் கலந்ததும்  மண்ணின் செம்மை நிறத்தை தான் உள்வாங்கி பூசிக் கொள்கிறது.  நீரின் நெகிழ்வுத் தன்மை நிலத்தில்  ஊடுறுவி  நிலமே  நெகிழ்ந்து போகிறது.   இதில் எது நீர், எது  நிலம் என்று பிரித்துப்  பார்க்கவியலாத பிணைப்பு இது.   இந்தப் பிணைப்பை தலைவன்--தலைவி  நெஞ்சப் பிணைப்புக்கு  உதாரணமாக்குகிறார்  புலவர்.

'இந்தச் செம்புலப்பெயல் நீர் போல' உவமையை சிலாகித்து, அதற்கு வெவ்வேறான விளக்கங்கள் கூறி எத்தனையோ பேர் எழுதிவிட்டார்கள்! அதனால், மற்ற வரிகள் கிளர்த்தும் தொடர்பான சிந்தனைகளில் மனம் போய்விட்டது..

இந்த அற்புதமான பாடலை எழுதிய புலவரின் பெயர் கூட அறிய முடியாமல் போய்விட்டபடியால், அவர் பெயரையே "செம்புலப்பெயனீரார்" என்று வழங்கும் படி ஆயிற்று!

எட்டுத்தொகை நூல்களில்  அடங்கிய ஒரு தொகை நூல் குறுந்தொகை.    எட்டு வரிகளுக்குள் அடங்கிய  391 பாடல்கள் குறுந்தொகையில் நமக்குக் கிடைத்திருக்கின்றன.  205 புலவர்களின்  பாடல் தொகுப்பு இது.  காதல் வாழ்வின் அகப்பொருள் இன்பத்தை  அள்ளித் தெளிக்கும் பாடல்கள் அத்தனையும்.   தமிழர் தம்   பண்டைய பெருமிதங்களில்  ஒன்றாய்  இன்றும் நம்மைக்  கிளர்ச்சியடையச் செய்யும்  மயக்க வரிகளை உள்ளடக்கிய அற்புதம்  குறுந்தொகையில்  நிகழ்ந்திருப்பதை அனுபவபூர்வமாக உணரலாம்.