வசந்த கால நினைவலைகள்

                                                                46

இரயில் நிலையம் மாதிரி ஒரு நாளின் இருபத்து நாங்கு மணி நேரமும் இயங்கும்  அலுவலகம் தொலைபேசி இணைப்பகம்.   இரயில் நிலையம் போலவே பகல் பன்னிரண்டு மணிக்கு மேலான ஒரு மணியை பதிமூன்று மணி  (1300 Hrs.) என்றே தொலைபேசி இணைப்பகத்திலும் குறிப்பார்கள்.  இரவு பதினோரு மணி  2300 Hrs.  இரவு  12 மணி  0000 Hrs.  தொலைபேசி இணைப்பகத்தைப் பொறுத்த மட்டில் ஒரு நாள் துவங்குவது அந்த 0000 Hrs.-ல் தான்.   இரவு பணிக்கு வருவோருக்கு அப்பொழுது தான் பணி நேரம் ஆரம்பிக்கும்.

 இரவு பணிக்கு வந்ததும்,  Log Book  பேரேட்டில்  அன்றைய தேதியைக் குறிப்பிட்டு அடிக்கோடிட்டு,  கீழே ---

Outward Ticket No.
Inward Ticket No.
Transit Ticket No.          --  என்று அன்றைய நாளுக்கு துவக்க டிக்கெட் எண்களைக் குறிப்பார்கள்.   அதற்குக் கீழே  நேரடியாக தொடர்பு இருக்கும் ஊர்களின் லைன்களை  (direct lines) மறுபகுதியில் பணியில் இருப்போரைக் கூப்பிட்டு டெஸ்ட் செய்து அது பற்றிய ரிப்போர்ட்டைக் குறிப்பார்கள்.

இது எப்படி என்று  சொல்கிறேன்.   காஞ்சீபுரம் -- அரக்கோணம்  நேரடியாக தொடர்பு இருக்கும்  ஊர் என்று  வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.  காஞ்சீபுரத்தில் இரவுப் பணி இயக்குனர்  அரக்கோணம்  சர்க்யூட்டில் (அரக்கோணம் என்று  குறிப்பிட்டிருக்கும்  துளையில் -- அதை  ஜாக் என்று சொல்வார்கள்) -- டிரங்க் போர்டில் இருக்கும் காலிங் கார்டை எடுத்து நுழைத்து  ரிங்  கொடுப்பார்.
ரிங் கொடுப்பது  என்றால் தகடு போல இருக்கும் கீயை  முன்னுக்குத் தள்ளுவார்.   உடனே அரக்கோணம் தொலைபேசி நிலையத்தில் காஞ்சீபுரம் என்று  குறித்திருக்கும் ஜாக்கில் பல்ப் எரியும்.   அரக்கோணம் ஆப்ரேட்டர் அந்தத்  துளையில்  ஆன்சரிங் கார்டை நுழைத்து கீயை முன்னுக்குத் தள்ளி  "எஸ்.. அரக்கோணம்.." என்பார்.

"என்ன, சண்முகம்?..  நீதான் இந்த வாரம் நைட்  டூயூட்டியா?"

"இல்லே.. காலைலே ஒரு  வேலை இருக்கு..  அதுக்காக  எக்ஸ்சேஞ்ச் ஆஃப் டுயூட்டி பண்ணிகிட்டேன்"

"அப்படியா?.. ஓக்கே.. ஓக்கே.."

முகத்தைப்  பார்க்க வேண்டும் என்று இல்லை.   எல்லாம் குரலை பழக்கத்தில் கொண்டு எட்டூருக்கு உறவு  கொள்ளலாம்.  ப்ளாக்கர் உலகத்தில் எழுத்து என்றால் தொலைபேசி நிலையங்களில்   குரல்..

குரல்.. குரல்...  அது தான் தொலைபேசி நிலையத்தில் மறுபக்கம் பேசுவோரைத் தெரிந்து கொள்ள கண்ணாடி.  இந்த குரல் பழக்கத்தில் ஏகப்பட்ட காதல்கள் பூத்து, மலர்ந்து திருமணத்தில் முடிந்திருக்கின்றன.   குரல் அறிமுகத்தில் முகிழ்த்து நேரில் சந்திக்கையில்  வாடி வதங்கிப் போன காதல் கதைகளும் நிறைய உண்டு.

கிடைத்த கேப்பில் எக்ஸ்சேஞ்ச் ஆஃப் டியூட்டி பற்றிச் சொல்லி விடுகிறேன்.

குறிப்பாக எட்டு விதமான  பணிக்காலங்கள் உண்டு.   இரவு  0000-0720,  0630--1350,  0800-1530,  0900-1630,  1000-1730,  1330-2050,  1520- 2300,  1640-0000 என்றவாறு.  மகளிர்க்கு மட்டும் பணிக்காலம் இரவு 2030 வரை தான் என்று வரையறுக்கப் பட்டிருந்தது.

இந்தப் பணிக்காலங்களை ஒரு இணைப்பகத்தில்  40 தொலைபேசி இயக்குனர்கள் இருந்தால் ரொட்டேஷனாகப்  பகுத்துப் போடுவார்கள்.  பகலில் 1000  மணிக்கு ஆரம்பிக்கும் டியூட்டி மட்டும்  சீனியர்களுக்கானது.   அதில் ஒருவர் டிக்கெட் ஒர்க் என்று அதற்கு முதல் நாள் பதிவான வெள்ளை டிக்கெட்டுகளைக் கணக்கெடுத்து  TRAO-க்கு அனுப்பும் வேலையில் இருப்பார். மொத்த பதிவான டிக்கெட்டுகளின் கணக்கும் டேலி ஆகி,  டிஸ்ப்ளே போர்டில் நேற்றைய கணக்கில்  எஃபக்ட்டிவ் கால்களின்  %-யைப் போடுவதற்குள் பெண்டு நிமிர்ந்து விடும்.

இருவர் அன்றைய தின டிரங்கால்கள் டிஸ்போஸல் ஆவதைக் கண்காணிப்பார்கள்.  தாமதத்திற்கு ஏதாவது காரணம் என்றால் மறுபகுதி சூபர்வைசருடன்  (அந்தக் காலத்தில் இந்தப் பதவிக்கு மானிட்டர் என்று பெயர்.  பள்ளிப்பருவ நினைவைக் கிளறுவதால் மானிட்டர் பிற்காலத்தில் சூபர்வைசர் ஆனார்!)  பேசி தீர்வு  காண்பார்கள்.

போர்டில் வேலைசெய்யும் இயக்குனர்கள்  டீ, காப்பிக்கு போக வேண்டும் என்றால் அவர்கள் செய்து கொண்டிருக்கும் பணியைத் தொடர்பவராக இன்னொருத்தர் இருப்பார்.  எல்லாருக்கும்  தலைமை வகிக்கும் சூபர்வைசர் இருவர்  காலை 0630 மணியிலிருந்து இரவு 2030 மணி வரையான பணிக்காலத்தை பகிர்ந்து கொள்வார்கள்.  இரவு 2030-க்கு  மேலே  இயக்குனர்களின் ராஜ்யம் தான். இந்த நேரத்தில் பணியில் இருப்பவர்களில் யார் சீனியரோ அவர் பொறுப்புகளை ஏற்பவராக இருப்பார்.   வித்தியாசமான எந்த நிகழ்வு நடந்தாலும் அது பற்றி நேரம் குறித்து  Log Book-க்கில் பதிய வேண்டும்.

இயக்குனர்களில் யாருக்காவது அவருக்கு குறிப்பிட்டிருந்த  பணிக்காலத்தில்  வேறு சொந்த வேலை இருந்தால்   வேறு ஒருவருடன் தன் பணிக்காலத்தை மாற்றிக் கொண்டு அவர் வேலை செய்கிற நேரத்தில் இவர் வேலை செய்யலாம்.  இவர் வேலை செய்ய வேண்டிய நேரத்திற்கு அவர் வந்து விடுவார்.  பணி நேரங்களை இப்படி ஒருவொருக்கொருவர் மாற்றிக் கொள்வதற்கு தான் Exchange of Duty என்று பெயர்.  அதற்காக ஒரு ரிஜிஸ்டர் இருக்கும்.  அதில்  இருவரும் மாற்றுப் பணி நேரங்களுக்கு வருவதற்கு சம்மதமாக கையெழுத்திட்டு சூபர்வைசரிடம் அனுமதி கையெழுத்து வாங்கிக் கொண்டால் இந்த சடங்கு முடிந்து விட்டது என்று அர்த்தம்.

வெள்ளிக்கிழமை மாலையே அடுத்து வரும் வாரத்தில் யார் யாருக்கு எந்தந்த நேரத்தில் பணிக்காலம் என்பதைக் குறிக்கும் டியூட்டி சார்ட் ரிலீசாகி விடும்.  அது ரிலீசாவதே கோலாகலக் கொண்டாட்டமாக இருக்கும்.

மகளிர்கள்  ட்யூட்டி சார்ட் தொங்கும் இடத்தில் கூட்டமாக சேர்ந்து கொண்டு  மெல்லிய  குரலில் ஏகப்பட்ட கணக்குகளைப் போடுவார்கள்.   நோன்பு,  விசேஷங்கள், விருந்தினர் வருகை,  பண்டிகை என்று அவர்களுக்குத் தான் எவ்வளவு   சுமைகள் என்று பரிதாபமாகத் தான் இருக்கும்.  அடுத்த வார தங்கள் வேலைகளுக்கு ஏற்ப யாருடன்  தங்கள் பணி நேரத்தை மாற்றிக் கொண்டால் செளகரியமாக இருக்கும் என்பதில் குறியாக இருப்பார்கள்.

 "கனகராஜ் ஸார்!  நாளைக்கு எனக்கு  0610 ட்யூட்டி.  உங்க  1330-யை எனக்குத் தர முடியுமா?..  காலம்பற என் மாமியாரை கண் ஆசுபத்திரிக்கு கூட்டிகிட்டுப் போகணும்.."

"0610--ஆ!.."-- ஒரு வினாடி யோசித்து, கனகராஜ்,  "சரி, எழுதிக்கோங்க.." என்கிறார்.  அடுத்த நிமிஷத்தில் எக்ஸ்சேஞ்ச் ஆப் ட்யூட்டி ரிஜிஸ்தரில் எழுதப்பட்டு,  இருவரும் கையொப்பம் இட்டு, சூபர்வைசர்   அனுமதி கையெழுத்திட  ட்யூட்டி மாற்றல் முடிந்தாயிற்று..   அடுத்த நாள் கனகராஜ் காலை 0610-1330  பணிக்கு வந்து விடுவார்.

ஆண்களைப் பொருத்த மட்டில்  மாலை 1640 ட்யூட்டி, இரவுப் பணி இதெற்கெல்லாம் மவுசு ஜாஸ்தி.  தமிழ் நாட்டில்  திருச்சி, கோவை, சென்னை ஆகிய ஊர்களின் டிரங்க் எக்ஸ்சேஞ்சுகள்  முழுமையாக மகளிர் பணியாற்றும் இடங்களாக இருந்தன.   இரவு பணி அகால நேரத்தில் முடிந்து  பெரும்பாலும் காலையில் தான் வீட்டுக்குப் போவார்கள் என்பதினால்  இரவு  தங்கலுக்காக  கொசுவலையுடன் படுக்கை வசதி,  டைனிங் கால், ஏ.ஸி.-- என்று செளகரியங்கள்
எதிலும்  குறைவில்லாது  இருக்கும்.

இரவுப் பணி பார்த்தால் பகல் பூராவும் விடுமுறை மாதிரி தான்..  இந்த மாதிரியான செளகரியங்கள், தற்காலிக  விடுப்பு (casual leave) எடுக்க வேண்டிய அவசியத்தை கூடிய மட்டும் குறைத்து விடும்.  பத்திரிகைத்  துறையில் கால் பதிக்க எனக்கு இந்த மாதிரியான அனுகூலங்கள்  தாம் வரப்பிரசாதமாக இருந்தன என்பதை இந்த நேரத்தில் நினைத்துப் பார்க்காமல் இருந்தால் அது பாவம்.

டிரங்க் போர்டில் பணியாற்றுவதும்  இறுக்கமில்லாமல்  ஏதோ பொழுது போக்கு போல இருக்கும்.  யார் அதிக டிரங்க் கால்களை டிஸ்போஸ் செய்கிறார்கள் என்று ஒருவருக்கொருவர் (குறிப்பாக மகளிருடன்) போட்டா போட்டி வேறே.  இந்த சந்தோஷத்தில் மாற்றி மாற்றி வெவ்வேறு ஊர்களுக்கான அழைப்புகளுக்கு இணைப்பு கொடுப்பது சிரமமில்லாமல் ஏதோ விளையாட்டு போல  ஒருபக்கம் நடந்து கொண்டே இருக்கும்.  'என்ன தவம் செய்தோம்,  இந்தப் பணி செய்ய!' என்ற நினைப்பு தான் மேலோங்கியிருக்கும்.  பணி நேரம் முடிந்தாலும், விடுமுறை நாள் என்றாலும் ஆண்கள் ரிக்ரேஷன் க்ளப்பில் தான் பழியாகக் கிடப்பார்கள்.  கேரம்,  செஸ்,  வார, மாத பத்திரிகைகள் என்று மனமகிழ் மன்றத்தில்   எந்நேரமும்  ஏக கொண்டாட்டமாக இருக்கும்.

எல்லா ஊர்களின் பெயர்களையும்  இரயில்வே துறை போலவே  ஆங்கில எழுத்துக்களில் சுருக்கமாக குறிப்பது  தான் தொலைபேசித் துறையில் வழக்கம்.   சென்னை என்றால் MS, கோயம்புத்தூர்  CBT,  திருச்சி TR,  சேலம்  SLM,  கல்கத்தா  CA,  புதுடெல்லி  ND, அந்நாளைய பம்பாய்  BY, வத்தலகுண்டு என்றால்  BTL,  மதுரை என்றால்  MA  ராமேஸ்வரம் என்றால்  RMS  --  என்பதாய்  சுருக்கமாக இருக்கும்.

சேலத்திலிருந்து கல்கத்தாவிற்கு  டிரங்க் கால் என்றால் சேலம் ஆபரேட்டர்  சென்னை பூக்கடை எக்ஸ்சேஞ்சில் பணியிலிருக்கும் ஆபரேட்டருக்கு அழைப்பை பதிவு செய்தவுடன் அவர் கல்கத்தா   தொலைபேசி எண்ணை சென்னையிலிருந்தே டிரங்க் போர்டில் டயல் செய்தவுடன் கல்கத்தா வீட்டில் தொலைபேசி ரீங்கரிக்கும்.   உங்களுக்கு சேலத்திலிருந்து  டிரங்க் கால் என்று தெரிவித்து சேலம் ஆபரேட்டருடன்  நேரடியாகத் தொடர்பு கொடுத்து விடுவார்.    சேலத்தில் கால் புக் பண்ணியவருடன்  கல்கத்தா நபரை இணைப்பில் இருத்தி  எவ்வளவு நேரம் பேசினார்கள்  என்று தன் வெள்ளை டிக்கெட்டில் குறிப்பதெல்லாம் சேலம் ஆபரேட்டரின் வேலை.  இந்த மாதிரி கல்கத்தா எண்ணை சென்னையிலிருந்தே டிரங்க் போர்டில் டயல் செய்வதற்கு  SLOD  (Single link Operator dialing)  என்று பெயர்.    SLOD-க்கு பிறகு MLOD  (Multi Link Opeator  dialing) அடுத்த கட்ட வளர்ச்சியாய் வந்தது.  சேலம் ஆப்ரேட்டர்  கோவை ஆப்ரேட்டர் துணையில்லாமலேயே  திருப்பூர் தொலைபேசி எண்ணை டயல் செய்வது இதற்கு உதாரணம்.

சென்ற பகுதியில் குறிப்பிட்டிருந்த  புதுவை கடைத்தெரு  PCO-விலிருந்து எம்ஜிஆர் அவர்களுடன் பேச வேண்டி பதிவு செய்திருந்த டிரங்க் கால் SLOD circuit-ல்  டயல் செய்தது தான்.  அதாவது சென்னை தொலைபேசி நிலைய ஆப்ரேட்டர் துணையில்லாமல் நேரடியாக புதுவை டிரங்க் போர்டிலிருந்து    எம்.ஜி.ஆரின் தொலைபேசி எண்ணை டயல் செய்தது.

புதுவை கடைத்தெரு தந்தி ஆபிஸில்  ஆனந்தன் என்ற அற்புதமான டெலகிராப்பிஸ்ட்  இருந்தார்.  56 வருடங்களுக்குப்  பின்னும்  இன்றும் அந்த அன்பரின் பெயர் நினைவுக்கு வருகிற அளவிற்கு நட்புக்கும் சுறுசுறுப்புக்கும் இலக்கணமாகத் திகழ்ந்தவர்.    எம்ஜிஆரின் தொலைபேசி எண்ணை டயல் செய்வதற்கு முன் கடைத்தெரு 110 PCO-வை ரிங் செய்து எம்ஜிஆருக்கு கால் புக் பண்ணின நபர் இருக்கிறாரா என்று கேட்டேன்.  "ஜீவி ஸார்.. இதோ அவரை பூத்துக்கு  ரெடியா அனுப்பிச்சிட்டேன்...  நீங்க கனெக்ஷன் கொடுக்கலாம்.." என்று  கிரீன் சிக்னல் கொடுத்தார் ஆனந்தன்.   அதன்படியே  அவர்  110 PCO  ஃபோனை எடுத்ததும்  நிச்சயம் பண்ணிக் கொண்டு, எம்ஜிஆரின்  தொலைபேசி எண்ணை டயல் செய்தேன்..  மறுமுனையில் "வணக்கம்.. தோட்டம்.." என்று மென்மையான குரலில் எம்ஜிஆர்..   "வணக்கங்க.. உங்களுக்கு  புதுச்சேரியிலிருந்து ஒரு PCO கால். கொடுக்கலாமா?.." என்று கேட்டேன்.

"கொடுங்களேன்.." என்று அவர் சொன்னதும் "எம்ஜிஆர் லயனில்  இருக்கிறார். பேசுங்கள்.." என்று  சொல்லி விட்டு  கீயை க்ளோஸ் பண்ணி விட்டு ஸ்டாப்  வாட்சை
ஓடவிட்டேன்...  என்ன பேசினார்களோ, தெரியவில்லை..  பேச்சு  மூன்று நிமிடங்களை நெருங்கும் பொழுது,  மூடிய கீயைத் திறந்து,  "த்ரீ மினிட்ஸ் நியர்லி ஓவர்.." என்று நான் சொல்கையில் எம்ஜிஆரின் குரல் கேட்டது..  "ஐயா.. நீங்க காசு செலவு பண்ணிக் கொண்டு இங்கு வந்து என்னைப்  பார்ப்பது முக்கியமில்லை..  அதற்குப் பதில்
உங்கள் தாயாருக்கு  வேண்டியதை வாங்கிக் கொடுத்து  அவரை  பத்திரமாகக் கவனித்துக் கொண்டால் அதுவே எனக்கு மகிழ்ச்சி.. ஃபோனை வைச்சிடறேன், சரியா?.." என்று எம்ஜிஆர் சொல்லிக் கொண்டிருந்தது  எனக்குக் கேட்டது.

-- எம்ஜிஆரின் தாய்ப்பாசம்  இது தான்.  எல்லாத் தாய்மார்களிடமும் அவருக்கு ஆரம்ப காலங்களிலேயே நிறைய பரிவு இருந்தது என்பதற்காக இந்த நிகழ்வை இங்கு எழுத நேரிட்டது.

(வளரும்)